skaða

See also: skada and skaþa

Icelandic

Etymology

From Old Norse skaða, from Proto-Germanic *skaþōną (“to injure”). Cognate with English scathe and German schaden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskaːða/
• Rhymes: -aːða

Verb

skaða (weak verb, third-person singular past indicative skaðaði, supine skaðað)

1. (transitive, with accusative) to harm, to damage

   Synonyms: skemma, laska, skadda

2. (transitive, with accusative) to injure, to hurt

   Synonym: meiða

Conjugation

skaða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skaða
supine (sagnbót)		skaðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skaðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skaða	við sköðum	present (nútíð)	ég skaði	við sköðum
	þú skaðar	þið skaðið		þú skaðir	þið skaðið
	hann, hún, það skaðar	þeir, þær, þau skaða		hann, hún, það skaði	þeir, þær, þau skaði
past (þátíð)	ég skaðaði	við sköðuðum	past (þátíð)	ég skaðaði	við sköðuðum
	þú skaðaðir	þið sköðuðuð		þú skaðaðir	þið sköðuðuð
	hann, hún, það skaðaði	þeir, þær, þau sköðuðu		hann, hún, það skaðaði	þeir, þær, þau sköðuðu
imperative (boðháttur)	skaða (þú)	skaðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skaðaðu	skaðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skaðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skaðast
supine (sagnbót)		skaðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skaðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skaðast	við sköðumst	present (nútíð)	ég skaðist	við sköðumst
	þú skaðast	þið skaðist		þú skaðist	þið skaðist
	hann, hún, það skaðast	þeir, þær, þau skaðast		hann, hún, það skaðist	þeir, þær, þau skaðist
past (þátíð)	ég skaðaðist	við sköðuðumst	past (þátíð)	ég skaðaðist	við sköðuðumst
	þú skaðaðist	þið sköðuðust		þú skaðaðist	þið sköðuðust
	hann, hún, það skaðaðist	þeir, þær, þau sköðuðust		hann, hún, það skaðaðist	þeir, þær, þau sköðuðust
imperative (boðháttur)	skaðast (þú)	skaðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skaðastu	skaðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skaðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skaðaður	sköðuð	skaðað		skaðaðir	skaðaðar	sköðuð
accusative (þolfall)	skaðaðan	skaðaða	skaðað		skaðaða	skaðaðar	sköðuð
dative (þágufall)	sköðuðum	skaðaðri	sköðuðu		sköðuðum	sköðuðum	sköðuðum
genitive (eignarfall)	skaðaðs	skaðaðrar	skaðaðs		skaðaðra	skaðaðra	skaðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skaðaði	skaðaða	skaðaða		sköðuðu	sköðuðu	sköðuðu
accusative (þolfall)	skaðaða	sköðuðu	skaðaða		sköðuðu	sköðuðu	sköðuðu
dative (þágufall)	skaðaða	sköðuðu	skaðaða		sköðuðu	sköðuðu	sköðuðu
genitive (eignarfall)	skaðaða	sköðuðu	skaðaða		sköðuðu	sköðuðu	sköðuðu

Related terms

• skaði (“damage, loss; hurt, injury”)