snijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch sniden, from Old Dutch snīthan, from Proto-West Germanic *snīþan, from Proto-Germanic *snīþaną, from Proto-Indo-European *sneyt- (“to cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsnɛi̯də(n)/, /ˈsnɛi̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: snij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

snijden

1. (transitive) to cut

   Ze is een appel aan het snijden. ― She is cutting an apple.

   Hij sneed de groenten voor het diner. ― He cut the vegetables for dinner.

   Pas op dat je jezelf niet snijdt met dat mes. ― Be careful not to cut yourself with that knife.

Conjugation

Conjugation of snijden (strong class 1, slightly irregular)
infinitive	snijden
past singular	sneed
past participle	gesneden
infinitive	snijden
gerund	snijden n
	present tense	past tense
1st person singular	snij, snijd	sneed
2nd person sing. (jij)	snijdt, snij2, snijd2	sneed
2nd person sing. (u)	snijdt	sneed
2nd person sing. (gij)	snijdt	sneedt
3rd person singular	snijdt	sneed
plural	snijden	sneden
subjunctive sing.1	snijde	snede
subjunctive plur.1	snijden	sneden
imperative sing.	snij, snijd
imperative plur.1	snijdt
participles	snijdend	gesneden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afsnijden
• besnijden
• doorsnijden
• gesneden koek (“easy, evident, uncomplicated”)
• snijbloem
• snijpunt
• versnijden

 

Related terms

• snede
• snee

 

Descendants

• Negerhollands: sni, snie, śini