See also: sorría

Galician edit

Verb edit

sorria

  1. (reintegrationist norm) inflection of sorrir:
    1. first/third-person singular imperfect indicative
    2. first/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative

Ingrian edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *corëda. Cognates include Estonian sõre and Votic sorõa.

Pronunciation edit

Adjective edit

sorria (comparative sorriamp)

  1. coarse
  2. big, massive
    • 1937, V. A. Tetjurev, translated by N. J. Molotsova, Loonnontiito oppikirja alkușkoulua vart (toin osa), Leningrad: Riikin Ucebno-Pedagogiceskoi Izdateljstva, page 5:
      Täs saap löytää sorrioja takkiaisia ja heenoja ukontelkijä, kumpiil ono paljo tarttuvia kokkaisia.
      Here it's possible to find massive burdocks and little stickseeds, on which there are many sticky little hooks.

Declension edit

Declension of sorria (type 3/kana, no gradation)
singular plural
nominative sorria sorriat
genitive sorrian sorrioin
partitive sorriaa sorrioja
illative sorriaa sorrioihe
inessive sorriaas sorriois
elative sorriast sorrioist
allative sorrialle sorrioille
adessive sorriaal sorrioil
ablative sorrialt sorrioilt
translative sorriaks sorrioiks
essive sorrianna, sorriaan sorrioinna, sorrioin
exessive1) sorriant sorrioint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References edit

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 59
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 540

Portuguese edit

Pronunciation edit

 

Verb edit

sorria

  1. inflection of sorrir:
    1. first/third-person singular imperfect indicative
    2. first/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative