spalić

Polish

Etymology

From s- +‎ palić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspa.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -alit͡ɕ
• Syllabification: spa‧lić

Verb

spalić pf (imperfective spalać)

1. (transitive) to burn, to incinerate
2. (transitive) to burn, to use as fuel
3. (reflexive with się) to burn up, to burn out
4. (reflexive with się) to get sunburned

Conjugation

Conjugation of spalić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spalić
future tense	1st	spalę			spalimy
	2nd	spalisz			spalicie
	3rd	spali			spalą
	impersonal	spali się
past tense	1st	spaliłem, -(e)m spalił	spaliłam, -(e)m spaliła	spaliłom, -(e)m spaliło	spaliliśmy, -(e)śmy spalili	spaliłyśmy, -(e)śmy spaliły
	2nd	spaliłeś, -(e)ś spalił	spaliłaś, -(e)ś spaliła	spaliłoś, -(e)ś spaliło	spaliliście, -(e)ście spalili	spaliłyście, -(e)ście spaliły
	3rd	spalił	spaliła	spaliło	spalili	spaliły
	impersonal	spalono
conditional	1st	spaliłbym, bym spalił	spaliłabym, bym spaliła	spaliłobym, bym spaliło	spalilibyśmy, byśmy spalili	spaliłybyśmy, byśmy spaliły
	2nd	spaliłbyś, byś spalił	spaliłabyś, byś spaliła	spaliłobyś, byś spaliło	spalilibyście, byście spalili	spaliłybyście, byście spaliły
	3rd	spaliłby, by spalił	spaliłaby, by spaliła	spaliłoby, by spaliło	spaliliby, by spalili	spaliłyby, by spaliły
	impersonal	spalono by
imperative	1st	niech spalę			spalmy
	2nd	spal			spalcie
	3rd	niech spali			niech spalą
passive adjectival participle		spalony	spalona	spalone	spaleni	spalone
anterior adverbial participle		spaliwszy
verbal noun		spalenie

Further reading

• spalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spalić in Polish dictionaries at PWN