spokornieć

Polish

Etymology

From s- +‎ pokornieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔˈkɔr.ɲɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔrɲɛt͡ɕ
• Syllabification: spo‧kor‧nieć

Verb

spokornieć pf (imperfective pokornieć)

1. (intransitive) to become humble, to become humbler

Conjugation

Conjugation of spokornieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spokornieć
future tense	1st	spokornieję			spokorniejemy
	2nd	spokorniejesz			spokorniejecie
	3rd	spokornieje			spokornieją
	impersonal	spokornieje się
past tense	1st	spokorniałem, -(e)m spokorniał	spokorniałam, -(e)m spokorniała	spokorniałom, -(e)m spokorniało	spokornieliśmy, -(e)śmy spokornieli	spokorniałyśmy, -(e)śmy spokorniały
	2nd	spokorniałeś, -(e)ś spokorniał	spokorniałaś, -(e)ś spokorniała	spokorniałoś, -(e)ś spokorniało	spokornieliście, -(e)ście spokornieli	spokorniałyście, -(e)ście spokorniały
	3rd	spokorniał	spokorniała	spokorniało	spokornieli	spokorniały
	impersonal	spokorniano
conditional	1st	spokorniałbym, bym spokorniał	spokorniałabym, bym spokorniała	spokorniałobym, bym spokorniało	spokornielibyśmy, byśmy spokornieli	spokorniałybyśmy, byśmy spokorniały
	2nd	spokorniałbyś, byś spokorniał	spokorniałabyś, byś spokorniała	spokorniałobyś, byś spokorniało	spokornielibyście, byście spokornieli	spokorniałybyście, byście spokorniały
	3rd	spokorniałby, by spokorniał	spokorniałaby, by spokorniała	spokorniałoby, by spokorniało	spokornieliby, by spokornieli	spokorniałyby, by spokorniały
	impersonal	spokorniano by
imperative	1st	niech spokornieję			spokorniejmy
	2nd	spokorniej			spokorniejcie
	3rd	niech spokornieje			niech spokornieją
anterior adverbial participle		spokorniawszy
verbal noun		spokornienie

Further reading

• spokornieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spokornieć in Polish dictionaries at PWN