stoïcijns
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Adjective edit
stoïcijns (comparative stoïcijnser, superlative meest stoïcijns or stoïcijnst)
- stoic, unaffected by pain or emotion, unemotional
- Synonym: stoïsch
- (less common) stoic, pertaining to stoicism
- Synonym: stoïsch
Inflection edit
| Inflection of stoïcijns | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | stoïcijns | |||
| inflected | stoïcijnse | |||
| comparative | stoïcijnser | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | stoïcijns | stoïcijnser | het stoïcijnst het stoïcijnste | |
| indefinite | m./f. sing. | stoïcijnse | stoïcijnsere | stoïcijnste |
| n. sing. | stoïcijns | stoïcijnser | stoïcijnste | |
| plural | stoïcijnse | stoïcijnsere | stoïcijnste | |
| definite | stoïcijnse | stoïcijnsere | stoïcijnste | |
| partitive | stoïcijns | stoïcijnsers | — | |