striemen
See also: Striemen
Dutch
editPronunciation
editEtymology 1
editUltimately related to Proto-West Germanic *strālu (“arrow”).[1]
Verb
editstriemen
- to hit hard, like the elements
Inflection
editConjugation of striemen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | striemen | |||
past singular | striemde | |||
past participle | gestriemd | |||
infinitive | striemen | |||
gerund | striemen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | striem | striemde | ||
2nd person sing. (jij) | striemt | striemde | ||
2nd person sing. (u) | striemt | striemde | ||
2nd person sing. (gij) | striemt | striemde | ||
3rd person singular | striemt | striemde | ||
plural | striemen | striemden | ||
subjunctive sing.1 | strieme | striemde | ||
subjunctive plur.1 | striemen | striemden | ||
imperative sing. | striem | |||
imperative plur.1 | striemt | |||
participles | striemend | gestriemd | ||
1) Archaic. |
References
editEtymology 2
editNoun
editstriemen