strijdvaardig

Dutch

Etymology

From strijd (“battle”) +‎ vaardig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌstrɛi̯tˈfaːr.dəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: strijd‧vaar‧dig

Adjective

strijdvaardig (comparative strijdvaardiger, superlative strijdvaardigst)

1. aggressive, belligerent, combative

   Near-synonyms: strijdbaar, strijdlustig

Inflection

Declension of strijdvaardig
uninflected	strijdvaardig
inflected	strijdvaardige
comparative	strijdvaardiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		strijdvaardig	strijdvaardiger	het strijdvaardigst het strijdvaardigste
indefinite	m./f. sing.	strijdvaardige	strijdvaardigere	strijdvaardigste
	n. sing.	strijdvaardig	strijdvaardiger	strijdvaardigste
	plural	strijdvaardige	strijdvaardigere	strijdvaardigste
definite		strijdvaardige	strijdvaardigere	strijdvaardigste
partitive		strijdvaardigs	strijdvaardigers	—

Derived terms

• strijdvaardigheid