See also: sublimus

Catalan edit

Verb edit

sublimis

  1. second-person singular present subjunctive of sublimar

Ido edit

Pronunciation edit

Verb edit

sublimis

  1. past of sublimar

Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From sub- (under) and the root of līmus (transverse, oblique), līmes (line) and līmen (threshold).

Adjective edit

sublīmis (neuter sublīme, comparative sublimior, superlative sublīmissimus, adverb sublīme or sublīmiter); third-declension two-termination adjective

  1. uplifted, high, lofty, exalted, sublime
    Synonyms: altus, excelsus
    Antonyms: demissus, sordidus
  2. elevated, raised
Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative sublīmis sublīme sublīmēs sublīmia
Genitive sublīmis sublīmium
Dative sublīmī sublīmibus
Accusative sublīmem sublīme sublīmēs
sublīmīs
sublīmia
Ablative sublīmī sublīmibus
Vocative sublīmis sublīme sublīmēs sublīmia
Descendants edit
  • Catalan: sublim (learned)
  • Italian: sublime
  • Middle French: sublime (learned)
  • German: sublim
  • Portuguese: sublime
  • Romanian: sublim
  • Spanish: sublime

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective edit

sublīmīs

  1. dative/ablative masculine/neuter/feminine plural of sublīmus

References edit

  • sublimis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sublimis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sublimis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • sublimis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette