triomferen

Dutch

Etymology

From French triompher (to triumph).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

triomferen

1. to triumph

   de triomferende kerk: the Church Triumphant

Inflection

Conjugation of triomferen (weak)
infinitive	triomferen
past singular	triomfeerde
past participle	getriomfeerd
infinitive	triomferen
gerund	triomferen n
	present tense	past tense
1st person singular	triomfeer	triomfeerde
2nd person sing. (jij)	triomfeert, triomfeer2	triomfeerde
2nd person sing. (u)	triomfeert	triomfeerde
2nd person sing. (gij)	triomfeert	triomfeerde
3rd person singular	triomfeert	triomfeerde
plural	triomferen	triomfeerden
subjunctive sing.1	triomfere	triomfeerde
subjunctive plur.1	triomferen	triomfeerden
imperative sing.	triomfeer
imperative plur.1	triomfeert
participles	triomferend	getriomfeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• triomf

Descendants

• Negerhollands: triomfeer

Anagrams

• informeert