trompetteren

Dutch

Etymology

From trompet (“trumpet”) +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌtrɔmˈpɛ.tə.rə(n)/, /ˌtrɔm.pɛˈteː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: trom‧pet‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

trompetteren

1. (transitive) To make a loud, piercing noise, like a trumpet.
2. To produce the loud noise of certain animals, notably elephant.

Inflection

Conjugation of trompetteren (weak)
infinitive	trompetteren
past singular	trompetterde
past participle	getrompetterd
infinitive	trompetteren
gerund	trompetteren n
	present tense	past tense
1st person singular	trompetter	trompetterde
2nd person sing. (jij)	trompettert	trompetterde
2nd person sing. (u)	trompettert	trompetterde
2nd person sing. (gij)	trompettert	trompetterde
3rd person singular	trompettert	trompetterde
plural	trompetteren	trompetterden
subjunctive sing.1	trompettere	trompetterde
subjunctive plur.1	trompetteren	trompetterden
imperative sing.	trompetter
imperative plur.1	trompettert
participles	trompetterend	getrompetterd
1) Archaic.

Conjugation of trompetteren (weak)
infinitive	trompetteren
past singular	trompetteerde
past participle	getrompetteerd
infinitive	trompetteren
gerund	trompetteren n
	present tense	past tense
1st person singular	trompetteer	trompetteerde
2nd person sing. (jij)	trompetteert	trompetteerde
2nd person sing. (u)	trompetteert	trompetteerde
2nd person sing. (gij)	trompetteert	trompetteerde
3rd person singular	trompetteert	trompetteerde
plural	trompetteren	trompetteerden
subjunctive sing.1	trompettere	trompetteerde
subjunctive plur.1	trompetteren	trompetteerden
imperative sing.	trompetteer
imperative plur.1	trompetteert
participles	trompetterend	getrompetteerd
1) Archaic.

Synonyms

• trompetten