Old Polish

edit

Etymology

edit

From ucałować +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ut͡saɫɔvaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /ut͡saɫɔvaɲe/

Noun

edit

ucałowanie n

  1. (attested in Southern Borderlands) verbal noun of ucałować
    • 1880-1894 [Fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności[1], volume I, Lviv, page 76:
      Fornicacio... aut auaricia nec nominetur in vobis..., aut turpitudo, gl. ut in osculis et amplexionis szprosznoszcz w oblapyenyv albo w *vczalowanya (Eph 5, 4)
      [Fornicacio... aut auaricia nec nominetur in vobis..., aut turpitudo, gl. ut in osculis et amplexionis sprośność w obłapieniu albo w ucałowaniu (Eph 5, 4)]
edit
adjective
adverbs
nouns
verbs

Descendants

edit
  • Polish: ucałowanie

References

edit
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “ucałowanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish ucałowanie. By surface analysis, ucałować +‎ -anie.

Pronunciation

edit
 
  • IPA(key): /u.t͡sa.wɔˈva.ɲɛ/
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: u‧ca‧ło‧wa‧nie

Noun

edit

ucałowanie n

  1. (uncountable) verbal noun of ucałować
  2. (countable) kiss (touch with the lips)
    Synonym: pocałunek

Declension

edit

References

edit

Further reading

edit