uitpraten

Dutch

Etymology

From uit +‎ praten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌpraː.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧pra‧ten

Verb

uitpraten

1. (intransitive) to finish talking, to say all one wishes to say

   Kun je me alsjeblieft een keer laten uitpraten?

   Could you please let me finish for once?

2. (transitive) to talk out (resolve a problem by talking about it)

Inflection

Conjugation of uitpraten (weak, separable)
infinitive	uitpraten
past singular	praatte uit
past participle	uitgepraat
infinitive	uitpraten
gerund	uitpraten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
2nd person sing. (jij)	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
2nd person sing. (u)	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
2nd person sing. (gij)	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
3rd person singular	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
plural	praten uit	praatten uit	uitpraten	uitpraatten
subjunctive sing.1	prate uit	praatte uit	uitprate	uitpraatte
subjunctive plur.1	praten uit	praatten uit	uitpraten	uitpraatten
imperative sing.	praat uit
imperative plur.1	praat uit
participles	uitpratend	uitgepraat
1) Archaic.