uit

See also: uit-

Afrikaans

Alternative forms

• yt (Cape Afrikaans)

Etymology

From Dutch uit, from Middle Dutch ute.

Pronunciation

• IPA^(key): /œi̯t/, [ʊ̟i̯t]

• Audio:

  (file)

Adverb

uit

1. out; outside
2. off

Preposition

uit

1. from
   • 1921, “Die Stem van Suid-Afrika”, C.J. Langenhoven (lyrics), M.L. de Villiers (music), South Africa:

     Uit die blou van onse hemel, uit die diepte van ons see.

     From the blue of our heaven, from the depth of our sea.

   • 2008, “Uit Die Diepte Van My Hart”, in Uit Die Diepte Van My Hart‎^[1], performed by Kurt Darren, South Africa: Select Musiek:

     Uit die diepte van my hart!

     From the depth of my heart!

2. out of

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /œy̯t/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -œy̯t

Etymology 1

From Middle Dutch uut, ute, from Old Dutch ūt, from Proto-West Germanic *ūt, from Proto-Germanic *ūt. Compare West Frisian út, English out, German aus, Danish ud, Norwegian ut.

Adverb

uit

1. out, from the inside to the outside

   Antonym: in

2. out, off (to an extinguished or switched-off state)

   Antonym: aan

   Het vuur is uit. ― The fire is out.

   De televisie is uit. ― The television is off.

3. over, finished, completely

   Het spel is uit. ― The game is over.

   Zij las het boek helemaal uit. ― She read the book completely.

Derived terms

• buiten
• over en uit
• punt uit
• ronduit
• uitpraten
• uitspraak
• uittocht
• vrijuit

Preposition

uit

1. out of, from

   Antonym: in

Declension

Pronominal adverbs of uit

preposition	buiten
postpositional adv.	buiten
+ het (it)	erbuiten
+ dit (this)	hierbuiten
+ dat (that)	daarbuiten
+ wat (what)	waarbuiten
+ iets (something)	ergens buiten
+ niets (nothing)	nergens buiten
+ alles (everything)	overal buiten

Derived terms

• uit elkaar
• uit het hoofd
• vanuit

Descendants

• Afrikaans: uit
• Berbice Creole Dutch: oiti
• Jersey Dutch: äut
• Negerhollands: ut, it, yt

See also

• van

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

uit

1. inflection of uiten:
   1. first/second/third-person singular present indicative
   2. imperative

Finnish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈui̯t/, [ˈui̯t̪]
• Rhymes: -uit
• Syllabification^(key): uit
• Hyphenation^(key): uit

Verb

uit

1. second-person singular present/past indicative of uida

Anagrams

• itu, tiu

Greenlandic

Noun

uit

1. plural of ui

Haitian Creole

Pronunciation

• IPA^(key): /ɥit/

Numeral

uit

1. eight

Old French

Etymology

From Latin octō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈui̯t/

Numeral

cardinal number

8	Previous:	set
	Next:	nuef

uit

1. eight

Descendants

• Middle French: huyct, huict, huit, huyt
  • French: huit
• Norman: huit
• Walloon: ût

Romanian

Verb

uit

1. first-person singular present indicative/subjunctive of uita