upiąć

Polish

Etymology

From u- +‎ piąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.pjɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -upjɔɲt͡ɕ
• Syllabification: u‧piąć

Verb

upiąć pf (imperfective upinać)

1. (transitive) to pin up, to fix in place

Conjugation

Conjugation of upiąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		upiąć
future tense	1st	upnę			upniemy
	2nd	upniesz			upniecie
	3rd	upnie			upną
	impersonal	upnie się
past tense	1st	upiąłem, -(e)m upiął	upięłam, -(e)m upięła	upięłom, -(e)m upięło	upięliśmy, -(e)śmy upięli	upięłyśmy, -(e)śmy upięły
	2nd	upiąłeś, -(e)ś upiął	upięłaś, -(e)ś upięła	upięłoś, -(e)ś upięło	upięliście, -(e)ście upięli	upięłyście, -(e)ście upięły
	3rd	upiął	upięła	upięło	upięli	upięły
	impersonal	upięto
conditional	1st	upiąłbym, bym upiął	upięłabym, bym upięła	upięłobym, bym upięło	upięlibyśmy, byśmy upięli	upięłybyśmy, byśmy upięły
	2nd	upiąłbyś, byś upiął	upięłabyś, byś upięła	upięłobyś, byś upięło	upięlibyście, byście upięli	upięłybyście, byście upięły
	3rd	upiąłby, by upiął	upięłaby, by upięła	upięłoby, by upięło	upięliby, by upięli	upięłyby, by upięły
	impersonal	upięto by
imperative	1st	niech upnę			upnijmy
	2nd	upnij			upnijcie
	3rd	niech upnie			niech upną
passive adjectival participle		upięty	upięta	upięte	upięci	upięte
anterior adverbial participle		upiąwszy
verbal noun		upięcie

Further reading

• upiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• upiąć in Polish dictionaries at PWN