Etymology
edit
Inherited from Proto-Slavic *uperti. By surface analysis, u- + przeć.
Pronunciation
edit
uprzeć pf (imperfective upierać)
- (reflexive with się) to insist, to persist
Conjugation
edit
Conjugation of uprzeć pf
|
uprzeć
|
uprę
|
uprzemy
|
uprzesz
|
uprzecie
|
uprze
|
uprą
|
uprze się
|
uparłem, -(e)m uparł
|
uparłam, -(e)m uparła
|
uparłom, -(e)m uparło
|
uparliśmy, -(e)śmy uparli
|
uparłyśmy, -(e)śmy uparły
|
uparłeś, -(e)ś uparł
|
uparłaś, -(e)ś uparła
|
uparłoś, -(e)ś uparło
|
uparliście, -(e)ście uparli
|
uparłyście, -(e)ście uparły
|
uparł
|
uparła
|
uparło
|
uparli
|
uparły
|
uparto
|
uparłbym, bym uparł
|
uparłabym, bym uparła
|
uparłobym, bym uparło
|
uparlibyśmy, byśmy uparli
|
uparłybyśmy, byśmy uparły
|
uparłbyś, byś uparł
|
uparłabyś, byś uparła
|
uparłobyś, byś uparło
|
uparlibyście, byście uparli
|
uparłybyście, byście uparły
|
uparłby, by uparł
|
uparłaby, by uparła
|
uparłoby, by uparło
|
uparliby, by uparli
|
uparłyby, by uparły
|
uparto by
|
niech uprę
|
uprzyjmy
|
uprzyj
|
uprzyjcie
|
niech uprze
|
niech uprą
|
uparłszy
|
uparcie
|
Derived terms
edit
Further reading
edit
- uprzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- uprzeć in Polish dictionaries at PWN