utrudnić

Polish

Etymology

From u- +‎ trudnić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈtrud.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -udɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧trud‧nić

Verb

utrudnić pf (imperfective utrudniać)

1. (transitive) to make difficult, to hinder, to impede

   Antonym: uprościć

Conjugation

Conjugation of utrudnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		utrudnić
future tense	1st	utrudnię			utrudnimy
	2nd	utrudnisz			utrudnicie
	3rd	utrudni			utrudnią
	impersonal	utrudni się
past tense	1st	utrudniłem, -(e)m utrudnił	utrudniłam, -(e)m utrudniła	utrudniłom, -(e)m utrudniło	utrudniliśmy, -(e)śmy utrudnili	utrudniłyśmy, -(e)śmy utrudniły
	2nd	utrudniłeś, -(e)ś utrudnił	utrudniłaś, -(e)ś utrudniła	utrudniłoś, -(e)ś utrudniło	utrudniliście, -(e)ście utrudnili	utrudniłyście, -(e)ście utrudniły
	3rd	utrudnił	utrudniła	utrudniło	utrudnili	utrudniły
	impersonal	utrudniono
conditional	1st	utrudniłbym, bym utrudnił	utrudniłabym, bym utrudniła	utrudniłobym, bym utrudniło	utrudnilibyśmy, byśmy utrudnili	utrudniłybyśmy, byśmy utrudniły
	2nd	utrudniłbyś, byś utrudnił	utrudniłabyś, byś utrudniła	utrudniłobyś, byś utrudniło	utrudnilibyście, byście utrudnili	utrudniłybyście, byście utrudniły
	3rd	utrudniłby, by utrudnił	utrudniłaby, by utrudniła	utrudniłoby, by utrudniło	utrudniliby, by utrudnili	utrudniłyby, by utrudniły
	impersonal	utrudniono by
imperative	1st	niech utrudnię			utrudnijmy
	2nd	utrudnij			utrudnijcie
	3rd	niech utrudni			niech utrudnią
passive adjectival participle		utrudniony	utrudniona	utrudnione	utrudnieni	utrudnione
anterior adverbial participle		utrudniwszy
verbal noun		utrudnienie

Further reading

• utrudnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• utrudnić in Polish dictionaries at PWN