See also: væn, väen, vän, and vaͤn

Estonian

edit

Etymology

edit

From Old East Slavic воина (voina, war). Compare Russian война (vojna, war). Cognate with Finnish vaino. Alternatively of Baltic origin; compare Latvian vaina (fault, guilt). The word appears in older literature often with the meaning of "war".

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈvɑe̯n/, [ˈvɑe̯n]

Noun

edit

vaen (genitive vaenu, partitive vaenu)

  1. hostility, enmity
    Sõja ajal suurenes vaen kahe riigi vahel.
    During the war, hostilities between the two countries increased.

Inflection

edit
Declension of vaen (ÕS type 22e/riik, length gradation)
singular plural
nominative vaen vaenud
accusative nom.
gen. vaenu
genitive vaenude
partitive vaenu vaene
vaenusid
illative vaenu
vaenusse
vaenudesse
vaenesse
inessive vaenus vaenudes
vaenes
elative vaenust vaenudest
vaenest
allative vaenule vaenudele
vaenele
adessive vaenul vaenudel
vaenel
ablative vaenult vaenudelt
vaenelt
translative vaenuks vaenudeks
vaeneks
terminative vaenuni vaenudeni
essive vaenuna vaenudena
abessive vaenuta vaenudeta
comitative vaenuga vaenudega

References

edit
  • vaen in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)
  • vaen”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009

Middle Dutch

edit

Etymology

edit

From Old Dutch fān, from Proto-West Germanic *fą̄han.

Verb

edit

vâen

  1. to catch, to capture
  2. to seize, to grab
  3. to catch, to intercept (something in the air)
  4. to imprison
  5. to conquer (of a city)

Inflection

edit

This verb needs an inflection-table template.

Alternative forms

edit

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Dutch: vangen
    • Afrikaans: vang
    • Berbice Creole Dutch: fanggi
    • Negerhollands: vang, faṅ
    • Skepi Creole Dutch: fank
    • Aukan: fanga
    • Sranan Tongo: fanga
  • Limburgish: vange

Further reading

edit