See also: fånga

English

edit

Etymology

edit

From Portuguese fanga, from Andalusian Arabic فَنِيقَة (faníqa, sack), from Arabic فَنِيقَة (fanīqa). Doublet of fanega.

Noun

edit

fanga (plural fangas)

  1. (historical) A traditional Portuguese dry measure, equal to about 50–75 liters at different places and times.

Coordinate terms

edit

Anagrams

edit

Bambara

edit

Noun

edit

fanga

  1. power, force
    Fanga b'a la.
    He is strong
    Amadu Tumani Ture sigira fanga la tuguni.
    Amadu Tumani Ture is in power again.
  2. authority

Catalan

edit

Etymology

edit

Inherited from Late Latin vanga. Influenced by fang (mud), because the tool is often used on muddy soil or muck.

Pronunciation

edit

Noun

edit

fanga f (plural fangues)

  1. spade, spading fork

Derived terms

edit

Further reading

edit

Icelandic

edit

Etymology

edit

Likely a loanword from Middle Low German fangen, from Proto-Germanic *fanhaną. Doublet of (to get, to receive).

Pronunciation

edit

Verb

edit

fanga (weak verb, third-person singular past indicative fangaði, supine fangað)

  1. to capture, to seize [with accusative]
    Synonyms: handsama, grípa, þrífa

Conjugation

edit
fanga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur fanga
supine sagnbót fangað
present participle
fangandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fanga fangaði fangi fangaði
þú fangar fangaðir fangir fangaðir
hann, hún, það fangar fangaði fangi fangaði
plural við föngum fönguðum föngum fönguðum
þið fangið fönguðuð fangið fönguðuð
þeir, þær, þau fanga fönguðu fangi fönguðu
imperative boðháttur
singular þú fanga (þú), fangaðu
plural þið fangið (þið), fangiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fangast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur fangast
supine sagnbót fangast
present participle
fangandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fangast fangaðist fangist fangaðist
þú fangast fangaðist fangist fangaðist
hann, hún, það fangast fangaðist fangist fangaðist
plural við föngumst fönguðumst föngumst fönguðumst
þið fangist fönguðust fangist fönguðust
þeir, þær, þau fangast fönguðust fangist fönguðust
imperative boðháttur
singular þú fangast (þú), fangastu
plural þið fangist (þið), fangisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fangaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fangaður fönguð fangað fangaðir fangaðar fönguð
accusative
(þolfall)
fangaðan fangaða fangað fangaða fangaðar fönguð
dative
(þágufall)
fönguðum fangaðri fönguðu fönguðum fönguðum fönguðum
genitive
(eignarfall)
fangaðs fangaðrar fangaðs fangaðra fangaðra fangaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fangaði fangaða fangaða fönguðu fönguðu fönguðu
accusative
(þolfall)
fangaða fönguðu fangaða fönguðu fönguðu fönguðu
dative
(þágufall)
fangaða fönguðu fangaða fönguðu fönguðu fönguðu
genitive
(eignarfall)
fangaða fönguðu fangaða fönguðu fönguðu fönguðu
edit

Italian

edit

Noun

edit

fanga f (uncountable)

  1. (central-southern Italy) Alternative form of fango (mud)

Norwegian Bokmål

edit

Alternative forms

edit

Verb

edit

fanga

  1. inflection of fange:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

edit

Etymology 1

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

fanga n

  1. definite plural of fang

Etymology 2

edit

From Middle Low German vangen and Old Norse fanga.

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit

Verb

edit

fanga (present tense fangar, past tense fanga, past participle fanga, passive infinitive fangast, present participle fangande, imperative fanga/fang)

  1. to catch, to capture

See also

edit

References

edit

Polish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈfaŋ.ɡa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aŋɡa
  • Syllabification: fan‧ga

Etymology 1

edit

Borrowed from German Fang.

Noun

edit

fanga f

  1. (Warsaw) punch, biff
    Synonyms: cios, uderzenie
  2. (sports, palant) fly ball, high arc ball flight
Declension
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

edit

fanga

  1. inflection of fango:
    1. genitive singular
    2. nominative/accusative/vocative plural

Further reading

edit
  • fanga in Polish dictionaries at PWN

Portuguese

edit

Etymology

edit

From Andalusian Arabic فَنِيقَة (faníqa, sack), from Arabic فَنِيقَة (fanīqa). Cognate with Spanish fanega.

Pronunciation

edit

Noun

edit

fanga m (plural fangas)

  1. (historical) fanga, Portuguese sack, a traditional unit of dry volume equal to about 50–75 litres at different places and times

Coordinate terms

edit

Silesian

edit

Etymology

edit

Borrowed from German Fang.

Pronunciation

edit

Noun

edit

fanga f

  1. (Cieszyn) punch, biff
  2. (metallurgy, Cieszyn) ladle

Sranan Tongo

edit

Etymology

edit

From Dutch vangen.

Verb

edit

fanga

  1. to catch

Noun

edit

fanga

  1. catch