verbaal
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from Middle French verbal, from Latin verbālis.
Pronunciation edit
Adjective edit
verbaal (comparative verbaler, superlative verbaalst)
Inflection edit
Inflection of verbaal | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | verbaal | |||
inflected | verbale | |||
comparative | verbaler | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | verbaal | verbaler | het verbaalst het verbaalste | |
indefinite | m./f. sing. | verbale | verbalere | verbaalste |
n. sing. | verbaal | verbaler | verbaalste | |
plural | verbale | verbalere | verbaalste | |
definite | verbale | verbalere | verbaalste | |
partitive | verbaals | verbalers | — |
Noun edit
verbaal n (plural verbalen)
- (historical) A signed memo.
- (Netherlands) Short for proces-verbaal.