verkruimelen
Dutch
editPronunciation
editAudio: (file) - Hyphenation: ver‧krui‧me‧len
Verb
editverkruimelen
- to crumble, to fall apart
- to cause to crumble or fall apart
Conjugation
edit| Conjugation of verkruimelen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verkruimelen | |||
| past singular | verkruimelde | |||
| past participle | verkruimeld | |||
| infinitive | verkruimelen | |||
| gerund | verkruimelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verkruimel | verkruimelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | verkruimelt, verkruimel2 | verkruimelde | ||
| 2nd person sing. (u) | verkruimelt | verkruimelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | verkruimelt | verkruimelde | ||
| 3rd person singular | verkruimelt | verkruimelde | ||
| plural | verkruimelen | verkruimelden | ||
| subjunctive sing.1 | verkruimele | verkruimelde | ||
| subjunctive plur.1 | verkruimelen | verkruimelden | ||
| imperative sing. | verkruimel | |||
| imperative plur.1 | verkruimelt | |||
| participles | verkruimelend | verkruimeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||