versterken

Dutch

Etymology

From sterk (“strong”) +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrkən

Verb

versterken

1. to reinforce, strengthen
2. to amplify

Inflection

Conjugation of versterken (weak, prefixed)
infinitive	versterken
past singular	versterkte
past participle	versterkt
infinitive	versterken
gerund	versterken n
	present tense	past tense
1st person singular	versterk	versterkte
2nd person sing. (jij)	versterkt	versterkte
2nd person sing. (u)	versterkt	versterkte
2nd person sing. (gij)	versterkt	versterkte
3rd person singular	versterkt	versterkte
plural	versterken	versterkten
subjunctive sing.1	versterke	versterkte
subjunctive plur.1	versterken	versterkten
imperative sing.	versterk
imperative plur.1	versterkt
participles	versterkend	versterkt
1) Archaic.

Derived terms

• versterking

Descendants

• Negerhollands: versterk

Anagrams

• verstreken