verzadigen

Dutch

Etymology

From verzaden +‎ -igen or ver- +‎ zadigen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈzaː.də.ɣə(n)/, /ˌvɛrˈzaː.də.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧za‧di‧gen

Verb

verzadigen

1. (transitive) to saturate [from 16th c.]
2. (transitive) to satisfy

Conjugation

Conjugation of verzadigen (weak, prefixed)
infinitive	verzadigen
past singular	verzadigde
past participle	verzadigd
infinitive	verzadigen
gerund	verzadigen n
	present tense	past tense
1st person singular	verzadig	verzadigde
2nd person sing. (jij)	verzadigt, verzadig2	verzadigde
2nd person sing. (u)	verzadigt	verzadigde
2nd person sing. (gij)	verzadigt	verzadigde
3rd person singular	verzadigt	verzadigde
plural	verzadigen	verzadigden
subjunctive sing.1	verzadige	verzadigde
subjunctive plur.1	verzadigen	verzadigden
imperative sing.	verzadig
imperative plur.1	verzadigt
participles	verzadigend	verzadigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• verzadiging

Descendants

• Negerhollands: versaedig