waarheidsgetrouw
Dutch edit
Etymology edit
Compound of waarheid + -s- + getrouw.
Pronunciation edit
Adjective edit
waarheidsgetrouw (comparative waarheidsgetrouwer, superlative waarheidsgetrouwst)
- truthful, accurate, true to life
- Een waarheidsgetrouwe weergave van de gebeurtenissen.
- A truthful representation of the events.
Inflection edit
| Inflection of waarheidsgetrouw | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | waarheidsgetrouw | |||
| inflected | waarheidsgetrouwe | |||
| comparative | waarheidsgetrouwer | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | waarheidsgetrouw | waarheidsgetrouwer | het waarheidsgetrouwst het waarheidsgetrouwste | |
| indefinite | m./f. sing. | waarheidsgetrouwe | waarheidsgetrouwere | waarheidsgetrouwste |
| n. sing. | waarheidsgetrouw | waarheidsgetrouwer | waarheidsgetrouwste | |
| plural | waarheidsgetrouwe | waarheidsgetrouwere | waarheidsgetrouwste | |
| definite | waarheidsgetrouwe | waarheidsgetrouwere | waarheidsgetrouwste | |
| partitive | waarheidsgetrouws | waarheidsgetrouwers | — | |