wedijveren

Dutch

Etymology

Borrowed from German wetteifern. Equivalent to wedijver +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛtˌɛi̯.və.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: wed‧ij‧ve‧ren

Verb

wedijveren

1. (intransitive) to compete, to vie

   Synonym: concurreren

   Antonym: samenwerken

Conjugation

Conjugation of wedijveren (weak)
infinitive	wedijveren
past singular	wedijverde
past participle	gewedijverd
infinitive	wedijveren
gerund	wedijveren n
	present tense	past tense
1st person singular	wedijver	wedijverde
2nd person sing. (jij)	wedijvert, wedijver2	wedijverde
2nd person sing. (u)	wedijvert	wedijverde
2nd person sing. (gij)	wedijvert	wedijverde
3rd person singular	wedijvert	wedijverde
plural	wedijveren	wedijverden
subjunctive sing.1	wedijvere	wedijverde
subjunctive plur.1	wedijveren	wedijverden
imperative sing.	wedijver
imperative plur.1	wedijvert
participles	wedijverend	gewedijverd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• wedijveraar
• wedijvering

Descendants

• Afrikaans: wedywer

See also

• wedstrijd