Etymology
edit
From w- + giąć. Compare Silesian wgnōńć and Russian вогну́ть (vognútʹ).
Pronunciation
edit
wgiąć pf (imperfective wginać)
- (transitive) to press into (by striking or pressing, to make an indentation or kink in something)
- (reflexive with się) to be pressed into
Conjugation
edit
Conjugation of wgiąć pf
|
wgiąć
|
wegnę
|
wegniemy
|
wegniesz
|
wegniecie
|
wegnie
|
wegną
|
wegnie się
|
wgiąłem, -(e)m wgiął
|
wgięłam, -(e)m wgięła
|
wgięłom, -(e)m wgięło
|
wgięliśmy, -(e)śmy wgięli
|
wgięłyśmy, -(e)śmy wgięły
|
wgiąłeś, -(e)ś wgiął
|
wgięłaś, -(e)ś wgięła
|
wgięłoś, -(e)ś wgięło
|
wgięliście, -(e)ście wgięli
|
wgięłyście, -(e)ście wgięły
|
wgiął
|
wgięła
|
wgięło
|
wgięli
|
wgięły
|
wgięto
|
wgiąłbym, bym wgiął
|
wgięłabym, bym wgięła
|
wgięłobym, bym wgięło
|
wgięlibyśmy, byśmy wgięli
|
wgięłybyśmy, byśmy wgięły
|
wgiąłbyś, byś wgiął
|
wgięłabyś, byś wgięła
|
wgięłobyś, byś wgięło
|
wgięlibyście, byście wgięli
|
wgięłybyście, byście wgięły
|
wgiąłby, by wgiął
|
wgięłaby, by wgięła
|
wgięłoby, by wgięło
|
wgięliby, by wgięli
|
wgięłyby, by wgięły
|
wgięto by
|
niech wegnę
|
wegnijmy
|
wegnij
|
wegnijcie
|
niech wegnie
|
niech wegną
|
wgięty
|
wgięta
|
wgięte
|
wgięci
|
wgięte
|
wgiąwszy
|
wgięcie
|
Further reading
edit
- wgiąć in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wgiąć”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wgiąć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wgiąć”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 531
- wgiąć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego