Polish

edit

Etymology

edit

From wy- +‎ błocić. First attested in 1883.[1]

Pronunciation

edit

Verb

edit

wybłocić pf

  1. (transitive, obsolete, uncommon) to muddy (to dirty with mud)

Conjugation

edit
Conjugation of wybłocić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybłocić
future tense 1st wybłocę wybłocimy
2nd wybłocisz wybłocicie
3rd wybłoci wybłocą
impersonal wybłoci się
past tense 1st wybłociłem,
-(e)m wybłocił
wybłociłam,
-(e)m wybłociła
wybłociłom,
-(e)m wybłociło
wybłociliśmy,
-(e)śmy wybłocili
wybłociłyśmy,
-(e)śmy wybłociły
2nd wybłociłeś,
-(e)ś wybłocił
wybłociłaś,
-(e)ś wybłociła
wybłociłoś,
-(e)ś wybłociło
wybłociliście,
-(e)ście wybłocili
wybłociłyście,
-(e)ście wybłociły
3rd wybłocił wybłociła wybłociło wybłocili wybłociły
impersonal wybłocono
conditional 1st wybłociłbym,
bym wybłocił
wybłociłabym,
bym wybłociła
wybłociłobym,
bym wybłociło
wybłocilibyśmy,
byśmy wybłocili
wybłociłybyśmy,
byśmy wybłociły
2nd wybłociłbyś,
byś wybłocił
wybłociłabyś,
byś wybłociła
wybłociłobyś,
byś wybłociło
wybłocilibyście,
byście wybłocili
wybłociłybyście,
byście wybłociły
3rd wybłociłby,
by wybłocił
wybłociłaby,
by wybłociła
wybłociłoby,
by wybłociło
wybłociliby,
by wybłocili
wybłociłyby,
by wybłociły
impersonal wybłocono by
imperative 1st niech wybłocę wybłoćmy
2nd wybłoć wybłoćcie
3rd niech wybłoci niech wybłocą
passive adjectival participle wybłocony wybłocona wybłocone wybłoceni wybłocone
anterior adverbial participle wybłociwszy
verbal noun wybłocenie

References

edit
  1. ^ Kurjer Warszawski (in Polish), volume 63, number 279a, 1883 October 25, page 3

Further reading

edit