wybłocić

Polish

Etymology

From wy- +‎ błocić. First attested in 1883.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈbwɔ.t͡ɕit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: wy‧bło‧cić

Verb

wybłocić pf

1. (transitive, obsolete, uncommon) to muddy (to dirty with mud)

Conjugation

Conjugation of wybłocić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybłocić
future tense	1st	wybłocę			wybłocimy
	2nd	wybłocisz			wybłocicie
	3rd	wybłoci			wybłocą
	impersonal	wybłoci się
past tense	1st	wybłociłem, -(e)m wybłocił	wybłociłam, -(e)m wybłociła	wybłociłom, -(e)m wybłociło	wybłociliśmy, -(e)śmy wybłocili	wybłociłyśmy, -(e)śmy wybłociły
	2nd	wybłociłeś, -(e)ś wybłocił	wybłociłaś, -(e)ś wybłociła	wybłociłoś, -(e)ś wybłociło	wybłociliście, -(e)ście wybłocili	wybłociłyście, -(e)ście wybłociły
	3rd	wybłocił	wybłociła	wybłociło	wybłocili	wybłociły
	impersonal	wybłocono
conditional	1st	wybłociłbym, bym wybłocił	wybłociłabym, bym wybłociła	wybłociłobym, bym wybłociło	wybłocilibyśmy, byśmy wybłocili	wybłociłybyśmy, byśmy wybłociły
	2nd	wybłociłbyś, byś wybłocił	wybłociłabyś, byś wybłociła	wybłociłobyś, byś wybłociło	wybłocilibyście, byście wybłocili	wybłociłybyście, byście wybłociły
	3rd	wybłociłby, by wybłocił	wybłociłaby, by wybłociła	wybłociłoby, by wybłociło	wybłociliby, by wybłocili	wybłociłyby, by wybłociły
	impersonal	wybłocono by
imperative	1st	niech wybłocę			wybłoćmy
	2nd	wybłoć			wybłoćcie
	3rd	niech wybłoci			niech wybłocą
passive adjectival participle		wybłocony	wybłocona	wybłocone	wybłoceni	wybłocone
anterior adverbial participle		wybłociwszy
verbal noun		wybłocenie

Further reading

• wybłocić in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wybłocić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 801