wymawialny
Polish edit
Etymology edit
From wymawiać + -alny. First attested in 1814.[1]
Pronunciation edit
Adjective edit
wymawialny (not comparable, no derived adverb)
- enunciable, pronounceable
- Antonym: niewymawialny
Declension edit
Declension of wymawialny (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wymawialny | wymawialna | wymawialne | wymawialni | wymawialne | |
genitive | wymawialnego | wymawialnej | wymawialnego | wymawialnych | ||
dative | wymawialnemu | wymawialnej | wymawialnemu | wymawialnym | ||
accusative | wymawialnego | wymawialny | wymawialną | wymawialne | wymawialnych | wymawialne |
instrumental | wymawialnym | wymawialną | wymawialnym | wymawialnymi | ||
locative | wymawialnym | wymawialnej | wymawialnym | wymawialnych |
Derived terms edit
noun
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verbs
References edit
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymawialny”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading edit
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wymawialny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymawialny”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 928