Polish

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish wypędzić, from Proto-Slavic *vypǫditi. By surface analysis, wy- +‎ pędzić.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /vɘˈpɛɲ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲd͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧pę‧dzić

Verb

edit

wypędzić pf (imperfective wypędzać)

  1. (transitive) to banish, to expel
    Synonym: wygonić

Conjugation

edit
Conjugation of wypędzić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wypędzić
future tense 1st wypędzę wypędzimy
2nd wypędzisz wypędzicie
3rd wypędzi wypędzą
impersonal wypędzi się
past tense 1st wypędziłem,
-(e)m wypędził
wypędziłam,
-(e)m wypędziła
wypędziłom,
-(e)m wypędziło
wypędziliśmy,
-(e)śmy wypędzili
wypędziłyśmy,
-(e)śmy wypędziły
2nd wypędziłeś,
-(e)ś wypędził
wypędziłaś,
-(e)ś wypędziła
wypędziłoś,
-(e)ś wypędziło
wypędziliście,
-(e)ście wypędzili
wypędziłyście,
-(e)ście wypędziły
3rd wypędził wypędziła wypędziło wypędzili wypędziły
impersonal wypędzono
conditional 1st wypędziłbym,
bym wypędził
wypędziłabym,
bym wypędziła
wypędziłobym,
bym wypędziło
wypędzilibyśmy,
byśmy wypędzili
wypędziłybyśmy,
byśmy wypędziły
2nd wypędziłbyś,
byś wypędził
wypędziłabyś,
byś wypędziła
wypędziłobyś,
byś wypędziło
wypędzilibyście,
byście wypędzili
wypędziłybyście,
byście wypędziły
3rd wypędziłby,
by wypędził
wypędziłaby,
by wypędziła
wypędziłoby,
by wypędziło
wypędziliby,
by wypędzili
wypędziłyby,
by wypędziły
impersonal wypędzono by
imperative 1st niech wypędzę wypędźmy
2nd wypędź wypędźcie
3rd niech wypędzi niech wypędzą
passive adjectival participle wypędzony wypędzona wypędzone wypędzeni wypędzone
anterior adverbial participle wypędziwszy
verbal noun wypędzenie

Further reading

edit
  • wypędzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wypędzić in Polish dictionaries at PWN