wypędzić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wypędzić, from Proto-Slavic *vypǫditi. By surface analysis, wy- +‎ pędzić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈpɛɲ.d͡ʑit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲd͡ʑit͡ɕ
• Syllabification: wy‧pę‧dzić

Verb

wypędzić pf (imperfective wypędzać)

1. (transitive) to banish, to expel

   Synonym: wygonić

Conjugation

Conjugation of wypędzić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wypędzić
future tense	1st	wypędzę			wypędzimy
	2nd	wypędzisz			wypędzicie
	3rd	wypędzi			wypędzą
	impersonal	wypędzi się
past tense	1st	wypędziłem, -(e)m wypędził	wypędziłam, -(e)m wypędziła	wypędziłom, -(e)m wypędziło	wypędziliśmy, -(e)śmy wypędzili	wypędziłyśmy, -(e)śmy wypędziły
	2nd	wypędziłeś, -(e)ś wypędził	wypędziłaś, -(e)ś wypędziła	wypędziłoś, -(e)ś wypędziło	wypędziliście, -(e)ście wypędzili	wypędziłyście, -(e)ście wypędziły
	3rd	wypędził	wypędziła	wypędziło	wypędzili	wypędziły
	impersonal	wypędzono
conditional	1st	wypędziłbym, bym wypędził	wypędziłabym, bym wypędziła	wypędziłobym, bym wypędziło	wypędzilibyśmy, byśmy wypędzili	wypędziłybyśmy, byśmy wypędziły
	2nd	wypędziłbyś, byś wypędził	wypędziłabyś, byś wypędziła	wypędziłobyś, byś wypędziło	wypędzilibyście, byście wypędzili	wypędziłybyście, byście wypędziły
	3rd	wypędziłby, by wypędził	wypędziłaby, by wypędziła	wypędziłoby, by wypędziło	wypędziliby, by wypędzili	wypędziłyby, by wypędziły
	impersonal	wypędzono by
imperative	1st	niech wypędzę			wypędźmy
	2nd	wypędź			wypędźcie
	3rd	niech wypędzi			niech wypędzą
passive adjectival participle		wypędzony	wypędzona	wypędzone	wypędzeni	wypędzone
anterior adverbial participle		wypędziwszy
verbal noun		wypędzenie

Further reading

• wypędzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypędzić in Polish dictionaries at PWN