wypowiedni
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From wypowiedzieć + -ni. First attested in 1811.[1] Compare Old Polish wypowiedny.
Pronunciation edit
Adjective edit
wypowiedni (not comparable, no derived adverb)
- (obsolete) terminatory; terminative (formal cessation of an agreement)
Declension edit
Declension of wypowiedni (soft)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wypowiedni | wypowiednia | wypowiednie | wypowiedni | wypowiednie | |
genitive | wypowiedniego | wypowiedniej | wypowiedniego | wypowiednich | ||
dative | wypowiedniemu | wypowiedniej | wypowiedniemu | wypowiednim | ||
accusative | wypowiedniego | wypowiedni | wypowiednią | wypowiednie | wypowiednich | wypowiednie |
instrumental | wypowiednim | wypowiednią | wypowiednim | wypowiednimi | ||
locative | wypowiednim | wypowiedniej | wypowiednim | wypowiednich |
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- wypowiedzieć pf, wypowiadać impf
References edit
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wypowiedny”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading edit
- wypowiedni in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wypowiedny, wypowiedni”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wypowiedni”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 11