wytrącić

See also: wytracić

Polish edit

From wy- +‎ trącić.

wytrącić pf (imperfective wytrącać)

(transitive) to hit out, to knock out [+ z (genitive) = out of something]
Wytrąciłem mu nóż z ręki. ― I knocked the knife out of his hand.
(transitive, figurative) to knock out of some state or mental condition
To mnie kompletnie wytrąciło z równowagi. ― It completely knocked me out of balance.
(transitive, reflexive with się, chemistry) to precipitate

Conjugation of wytrącić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wytrącić
future tense	1^st	wytrącę			wytrącimy
	2^nd	wytrącisz			wytrącicie
	3^rd	wytrąci			wytrącą
	impersonal	wytrąci się
past tense	1^st	wytrąciłem, -(e)m wytrącił	wytrąciłam, -(e)m wytrąciła	wytrąciłom, -(e)m wytrąciło	wytrąciliśmy, -(e)śmy wytrącili	wytrąciłyśmy, -(e)śmy wytrąciły
	2^nd	wytrąciłeś, -(e)ś wytrącił	wytrąciłaś, -(e)ś wytrąciła	wytrąciłoś, -(e)ś wytrąciło	wytrąciliście, -(e)ście wytrącili	wytrąciłyście, -(e)ście wytrąciły
	3^rd	wytrącił	wytrąciła	wytrąciło	wytrącili	wytrąciły
	impersonal	wytrącono
conditional	1^st	wytrąciłbym, bym wytrącił	wytrąciłabym, bym wytrąciła	wytrąciłobym, bym wytrąciło	wytrącilibyśmy, byśmy wytrącili	wytrąciłybyśmy, byśmy wytrąciły
	2^nd	wytrąciłbyś, byś wytrącił	wytrąciłabyś, byś wytrąciła	wytrąciłobyś, byś wytrąciło	wytrącilibyście, byście wytrącili	wytrąciłybyście, byście wytrąciły
	3^rd	wytrąciłby, by wytrącił	wytrąciłaby, by wytrąciła	wytrąciłoby, by wytrąciło	wytrąciliby, by wytrącili	wytrąciłyby, by wytrąciły
	impersonal	wytrącono by
imperative	1^st	niech wytrącę			wytrąćmy
	2^nd	wytrąć			wytrąćcie
	3^rd	niech wytrąci			niech wytrącą
passive adjectival participle		wytrącony	wytrącona	wytrącone	wytrąceni	wytrącone
anterior adverbial participle		wytrąciwszy
verbal noun		wytrącenie