zaistnieć

Polish

Etymology

From za- +‎ istnieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈist.ɲɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -istɲɛt͡ɕ
• Syllabification: za‧ist‧nieć

Verb

zaistnieć pf

1. (intransitive) to begin to exist, to come into being

Conjugation

Conjugation of zaistnieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaistnieć
future tense	1st	zaistnieję			zaistniejemy
	2nd	zaistniejesz			zaistniejecie
	3rd	zaistnieje			zaistnieją
	impersonal	zaistnieje się
past tense	1st	zaistniałem, -(e)m zaistniał	zaistniałam, -(e)m zaistniała	zaistniałom, -(e)m zaistniało	zaistnieliśmy, -(e)śmy zaistnieli	zaistniałyśmy, -(e)śmy zaistniały
	2nd	zaistniałeś, -(e)ś zaistniał	zaistniałaś, -(e)ś zaistniała	zaistniałoś, -(e)ś zaistniało	zaistnieliście, -(e)ście zaistnieli	zaistniałyście, -(e)ście zaistniały
	3rd	zaistniał	zaistniała	zaistniało	zaistnieli	zaistniały
	impersonal	zaistniano
conditional	1st	zaistniałbym, bym zaistniał	zaistniałabym, bym zaistniała	zaistniałobym, bym zaistniało	zaistnielibyśmy, byśmy zaistnieli	zaistniałybyśmy, byśmy zaistniały
	2nd	zaistniałbyś, byś zaistniał	zaistniałabyś, byś zaistniała	zaistniałobyś, byś zaistniało	zaistnielibyście, byście zaistnieli	zaistniałybyście, byście zaistniały
	3rd	zaistniałby, by zaistniał	zaistniałaby, by zaistniała	zaistniałoby, by zaistniało	zaistnieliby, by zaistnieli	zaistniałyby, by zaistniały
	impersonal	zaistniano by
imperative	1st	niech zaistnieję			zaistniejmy
	2nd	zaistniej			zaistniejcie
	3rd	niech zaistnieje			niech zaistnieją
anterior adverbial participle		zaistniawszy
verbal noun		zaistnienie

Further reading

• zaistnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaistnieć in Polish dictionaries at PWN