zanucić

Polish

Etymology

From za- +‎ nucić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈnu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: za‧nu‧cić

Verb

zanucić pf (imperfective nucić)

1. (transitive, intransitive) to hum (sing), to vocalize (sing without using words), to croon

Conjugation

Conjugation of zanucić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zanucić
future tense	1st	zanucę			zanucimy
	2nd	zanucisz			zanucicie
	3rd	zanuci			zanucą
	impersonal	zanuci się
past tense	1st	zanuciłem, -(e)m zanucił	zanuciłam, -(e)m zanuciła	zanuciłom, -(e)m zanuciło	zanuciliśmy, -(e)śmy zanucili	zanuciłyśmy, -(e)śmy zanuciły
	2nd	zanuciłeś, -(e)ś zanucił	zanuciłaś, -(e)ś zanuciła	zanuciłoś, -(e)ś zanuciło	zanuciliście, -(e)ście zanucili	zanuciłyście, -(e)ście zanuciły
	3rd	zanucił	zanuciła	zanuciło	zanucili	zanuciły
	impersonal	zanucono
conditional	1st	zanuciłbym, bym zanucił	zanuciłabym, bym zanuciła	zanuciłobym, bym zanuciło	zanucilibyśmy, byśmy zanucili	zanuciłybyśmy, byśmy zanuciły
	2nd	zanuciłbyś, byś zanucił	zanuciłabyś, byś zanuciła	zanuciłobyś, byś zanuciło	zanucilibyście, byście zanucili	zanuciłybyście, byście zanuciły
	3rd	zanuciłby, by zanucił	zanuciłaby, by zanuciła	zanuciłoby, by zanuciło	zanuciliby, by zanucili	zanuciłyby, by zanuciły
	impersonal	zanucono by
imperative	1st	niech zanucę			zanućmy
	2nd	zanuć			zanućcie
	3rd	niech zanuci			niech zanucą
passive adjectival participle		zanucony	zanucona	zanucone	zanuceni	zanucone
anterior adverbial participle		zanuciwszy
verbal noun		zanucenie

Further reading

• zanucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zanucić in Polish dictionaries at PWN