See also: Zeen

Basque edit

Noun edit

zeen

  1. genitive plural of ze

Limburgish edit

Etymology 1 edit

From Middle Dutch sijn, from Old Dutch sīn, ultimately from Proto-Indo-European *h₁es- (to be).

Alternative forms edit

Verb edit

zeen

  1. to be
Inflection edit
Irregular conjugation (Montfortian)
Present SV Past SV Present VS Past VS Subjunctive SV Subjunctive VS
First person singular ich bön ich woor bön ich woor ich ich bönne bönne-n ich
Second person singular doe bös doe woors bös se woors se doe bönne bönner-doe
Third person singular dae is dae woor is t'r woor d'r dae bönne bönner-dae
First person plural weer zeen weer wore zeetj v'r woortj v'r weer bönne bönne v'r
Second person plural geer zee(n)tj geer woortj zee(n)tj g'r woortj g'r geer bönne bönnetj g'r
Third person plural die zeen(t) die wore zeen die wore die die bönne bönner-die
Other: Infinitive Gerund Present particle Past particle Adjective Adverb
Conjugation: (tö) zeen/waeze 't zeen n ? zeen gewaes gewaes (gewaeze/gewaeze-n/gewaezer/gewaezes) gewaezelik
Other: Noun Imperative singular impolite Imperative singular polite Imperative dual Imperative plural Ènkelzief
Conjugation: 't gezeen n bön! zee(n)tj! eertj! zee(n)tj! bönnem
  • Past could also be "waas/waar - waas/waars - waas/waar - ware - waartj - ware" instead of "woor-".

Etymology 2 edit

From Middle Dutch sien, from Old Dutch sian, from Proto-Germanic *sehwaną, from Proto-Indo-European *sekʷ- (to see, notice).

Alternative forms edit

Verb edit

zeen

  1. to see
Conjugation edit
Irregular conjugation (Montfortian)
Present SV Past SV Present VS Past VS Subjunctive SV Subjunctive VS
First person singular ich zeen ich zoog zeen ich zoog ich ich zene zene-n ich
Second person singular doe zuus doe zoogs zuus se zoogs se doe zene zener-doe
Third person singular dae zuutj dae zoog zuutj'r zoog t'r dae zene zener-dae
First person plural weer zeen weer zoge zeentj v'r zoge v'r weer zene zene v'r
Second person plural geer zuutj geer zoog zuutj g'r zoog g'r geer zene zenetj g'r
Third person plural die zeen die zoge zeen die zoge die die zene zener-die
Other: Infinitive Gerund Present particle Past particle Adjective Adverb
Conjugation: (tö) zeen 't zeen n zeendje höbbe gezeen gezeen (gezene/gezene-n/gezener/gezenes) gezenelik
Other: Noun Imperative singular impolite Imperative singular polite Imperative dual Imperative plural Ènkelzief
Conjugation: 't gezeen n zuug! zuutj! zuuetj! zuutj! zenem
  • Past could also be "zaag-" instead of "zoog-".

Yola edit

Etymology edit

From Middle English zende, from Old English sendan, from Proto-West Germanic *sandijan.

Pronunciation edit

Verb edit

zeen (simple past zent)

  1. to send

References edit

  • Jacob Poole (d. 1827) (before 1828) William Barnes, editor, A Glossary, With some Pieces of Verse, of the old Dialect of the English Colony in the Baronies of Forth and Bargy, County of Wexford, Ireland, London: J. Russell Smith, published 1867, page 81