zinspelen

Dutch

Etymology

From zin +‎ spelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɪn.speː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

zinspelen

1. to allude, refer obliquely to something, suggest surreptitiously

   Synonyms: alluderen, toespelen

   De politicus zinspeelde op mogelijk verdergaande maatregelen. ― The politician alluded to possibly further-reaching measures.

Conjugation

Conjugation of zinspelen (weak)
infinitive	zinspelen
past singular	zinspeelde
past participle	gezinspeeld
infinitive	zinspelen
gerund	zinspelen n
	present tense	past tense
1st person singular	zinspeel	zinspeelde
2nd person sing. (jij)	zinspeelt, zinspeel2	zinspeelde
2nd person sing. (u)	zinspeelt	zinspeelde
2nd person sing. (gij)	zinspeelt	zinspeelde
3rd person singular	zinspeelt	zinspeelde
plural	zinspelen	zinspeelden
subjunctive sing.1	zinspele	zinspeelde
subjunctive plur.1	zinspelen	zinspeelden
imperative sing.	zinspeel
imperative plur.1	zinspeelt
participles	zinspelend	gezinspeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• zinspeling