κλάω

Ancient Greek

Etymology 1

Traditionally derived from Proto-Indo-European *kelh₂- (“to beat, break”), whence also Latin percellō (“to beat down, overturn”), but due to phonetic difficulties, Beekes prefers to take the verb as Pre-Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klá.ɔː/ → /ˈkla.o/ → /ˈkla.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkla.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkla.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkla.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkla.o/

Verb

κλᾰ́ω • (klắō)

1. to break, to break off, to break into pieces
2. (of geometric lines, passive voice) to be broken or deflected
3. to break, to weaken, to frustrate

Inflection

   Present: κλᾰ́ω, κλᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλᾰ́ω	κλᾰ́εις	κλᾰ́ει	κλᾰ́ετον	κλᾰ́ετον	κλᾰ́ομεν	κλᾰ́ετε	κλᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	κλᾰ́ω	κλᾰ́ῃς	κλᾰ́ῃ	κλᾰ́ητον	κλᾰ́ητον	κλᾰ́ωμεν	κλᾰ́ητε	κλᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	κλᾰ́οιμῐ	κλᾰ́οις	κλᾰ́οι	κλᾰ́οιτον	κλᾰοίτην	κλᾰ́οιμεν	κλᾰ́οιτε	κλᾰ́οιεν
	imperative		κλά	κλᾰέτω	κλᾰ́ετον	κλᾰέτων		κλᾰ́ετε	κλᾰόντων
middle/ passive	indicative	κλᾰ́ομαι	κλᾰ́ῃ, κλᾰ́ει	κλᾰ́εται	κλᾰ́εσθον	κλᾰ́εσθον	κλᾰόμεθᾰ	κλᾰ́εσθε	κλᾰ́ονται
	subjunctive	κλᾰ́ωμαι	κλᾰ́ῃ	κλᾰ́ηται	κλᾰ́ησθον	κλᾰ́ησθον	κλᾰώμεθᾰ	κλᾰ́ησθε	κλᾰ́ωνται
	optative	κλᾰοίμην	κλᾰ́οιο	κλᾰ́οιτο	κλᾰ́οισθον	κλᾰοίσθην	κλᾰοίμεθᾰ	κλᾰ́οισθε	κλᾰ́οιντο
	imperative		κλᾰ́ου	κλᾰέσθω	κλᾰ́εσθον	κλᾰέσθων		κλᾰ́εσθε	κλᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλᾰ́ειν				κλᾰ́εσθαι
participle	m	κλᾰ́ων				κλᾰόμενος
	f	κλᾰ́ουσᾰ				κλᾰομένη
	n	κλᾰ́ον				κλᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κλῶ, κλῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλῶ	κλᾷς	κλᾷ	κλᾶτον	κλᾶτον	κλῶμεν	κλᾶτε	κλῶσῐ(ν)
	subjunctive	κλῶ	κλᾷς	κλᾷ	κλᾶτον	κλᾶτον	κλῶμεν	κλᾶτε	κλῶσῐ(ν)
	optative	κλῴην, κλῷμῐ	κλῴης, κλῷς	κλῴη, κλῷ	κλῷτον, κλῴητον	κλῴτην, κλῳήτην	κλῷμεν, κλῴημεν	κλῷτε, κλῴητε	κλῷεν, κλῴησᾰν
	imperative		κλά	κλᾱ́τω	κλᾶτον	κλᾱ́των		κλᾶτε	κλώντων
middle/ passive	indicative	κλῶμαι	κλᾷ	κλᾶται	κλᾶσθον	κλᾶσθον	κλώμεθᾰ	κλᾶσθε	κλῶνται
	subjunctive	κλῶμαι	κλᾷ	κλᾶται	κλᾶσθον	κλᾶσθον	κλώμεθᾰ	κλᾶσθε	κλῶνται
	optative	κλῴμην	κλῷο	κλῷτο	κλῷσθον	κλῴσθην	κλῴμεθᾰ	κλῷσθε	κλῷντο
	imperative		κλῶ	κλᾱ́σθω	κλᾶσθον	κλᾱ́σθων		κλᾶσθε	κλᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κλᾶν				κλᾶσθαι
participle	m	κλῶν				κλώμενος
	f	κλῶσᾰ				κλωμένη
	n	κλῶν				κλώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκλᾰον, ἐκλᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλᾰον	ἔκλᾰες	ἔκλᾰε(ν)	ἐκλᾰ́ετον	ἐκλᾰέτην	ἐκλᾰ́ομεν	ἐκλᾰ́ετε	ἔκλᾰον
middle/ passive	indicative	ἐκλᾰόμην	ἐκλᾰ́ου	ἐκλᾰ́ετο	ἐκλᾰ́εσθον	ἐκλᾰέσθην	ἐκλᾰόμεθᾰ	ἐκλᾰ́εσθε	ἐκλᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκλων, ἐκλώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλων	ἔκλᾱς	ἔκλᾱ	ἐκλᾶτον	ἐκλᾱ́την	ἐκλῶμεν	ἐκλᾶτε	ἔκλων
middle/ passive	indicative	ἐκλώμην	ἐκλῶ	ἐκλᾶτο	ἐκλᾶσθον	ἐκλᾱ́σθην	ἐκλώμεθᾰ	ἐκλᾶσθε	ἐκλῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κλᾰ́σω, κλᾰ́σομαι, κλασθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλᾰ́σω	κλᾰ́σεις	κλᾰ́σει	κλᾰ́σετον	κλᾰ́σετον	κλᾰ́σομεν	κλᾰ́σετε	κλᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	κλᾰ́σοιμῐ	κλᾰ́σοις	κλᾰ́σοι	κλᾰ́σοιτον	κλᾰσοίτην	κλᾰ́σοιμεν	κλᾰ́σοιτε	κλᾰ́σοιεν
middle	indicative	κλᾰ́σομαι	κλᾰ́σῃ, κλᾰ́σει	κλᾰ́σεται	κλᾰ́σεσθον	κλᾰ́σεσθον	κλᾰσόμεθᾰ	κλᾰ́σεσθε	κλᾰ́σονται
	optative	κλᾰσοίμην	κλᾰ́σοιο	κλᾰ́σοιτο	κλᾰ́σοισθον	κλᾰσοίσθην	κλᾰσοίμεθᾰ	κλᾰ́σοισθε	κλᾰ́σοιντο
passive	indicative	κλασθήσομαι	κλασθήσῃ	κλασθήσεται	κλασθήσεσθον	κλασθήσεσθον	κλασθησόμεθᾰ	κλασθήσεσθε	κλασθήσονται
	optative	κλασθησοίμην	κλασθήσοιο	κλασθήσοιτο	κλασθήσοισθον	κλασθησοίσθην	κλασθησοίμεθᾰ	κλασθήσοισθε	κλασθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλᾰ́σειν			κλᾰ́σεσθαι		κλασθήσεσθαι
participle	m	κλᾰ́σων			κλᾰσόμενος		κλασθησόμενος
	f	κλᾰ́σουσᾰ			κλᾰσομένη		κλασθησομένη
	n	κλᾰ́σον			κλᾰσόμενον		κλασθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκλᾰσᾰ, ἐκλᾰσᾰ́μην, ἐκλάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλᾰσᾰ	ἔκλᾰσᾰς	ἔκλᾰσε(ν)	ἐκλᾰ́σᾰτον	ἐκλᾰσᾰ́την	ἐκλᾰ́σᾰμεν	ἐκλᾰ́σᾰτε	ἔκλᾰσᾰν
	subjunctive	κλᾰ́σω	κλᾰ́σῃς	κλᾰ́σῃ	κλᾰ́σητον	κλᾰ́σητον	κλᾰ́σωμεν	κλᾰ́σητε	κλᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	κλᾰ́σαιμῐ	κλᾰ́σειᾰς, κλᾰ́σαις	κλᾰ́σειε(ν), κλᾰ́σαι	κλᾰ́σαιτον	κλᾰσαίτην	κλᾰ́σαιμεν	κλᾰ́σαιτε	κλᾰ́σειᾰν, κλᾰ́σαιεν
	imperative		κλᾰ́σον	κλᾰσᾰ́τω	κλᾰ́σᾰτον	κλᾰσᾰ́των		κλᾰ́σᾰτε	κλᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκλᾰσᾰ́μην	ἐκλᾰ́σω	ἐκλᾰ́σᾰτο	ἐκλᾰ́σᾰσθον	ἐκλᾰσᾰ́σθην	ἐκλᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐκλᾰ́σᾰσθε	ἐκλᾰ́σᾰντο
	subjunctive	κλᾰ́σωμαι	κλᾰ́σῃ	κλᾰ́σηται	κλᾰ́σησθον	κλᾰ́σησθον	κλᾰσώμεθᾰ	κλᾰ́σησθε	κλᾰ́σωνται
	optative	κλᾰσαίμην	κλᾰ́σαιο	κλᾰ́σαιτο	κλᾰ́σαισθον	κλᾰσαίσθην	κλᾰσαίμεθᾰ	κλᾰ́σαισθε	κλᾰ́σαιντο
	imperative		κλᾰ́σαι	κλᾰσᾰ́σθω	κλᾰ́σᾰσθον	κλᾰσᾰ́σθων		κλᾰ́σᾰσθε	κλᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκλάσθην	ἐκλάσθης	ἐκλάσθη	ἐκλάσθητον	ἐκλασθήτην	ἐκλάσθημεν	ἐκλάσθητε	ἐκλάσθησᾰν
	subjunctive	κλασθῶ	κλασθῇς	κλασθῇ	κλασθῆτον	κλασθῆτον	κλασθῶμεν	κλασθῆτε	κλασθῶσῐ(ν)
	optative	κλασθείην	κλασθείης	κλασθείη	κλασθεῖτον, κλασθείητον	κλασθείτην, κλασθειήτην	κλασθεῖμεν, κλασθείημεν	κλασθεῖτε, κλασθείητε	κλασθεῖεν, κλασθείησᾰν
	imperative		κλάσθητῐ	κλασθήτω	κλάσθητον	κλασθήτων		κλάσθητε	κλασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλᾰ́σαι			κλᾰ́σᾰσθαι		κλασθῆναι
participle	m	κλᾰ́σᾱς			κλᾰσᾰ́μενος		κλασθείς
	f	κλᾰ́σᾱσᾰ			κλᾰσᾰμένη		κλασθεῖσᾰ
	n	κλᾰ́σᾰν			κλᾰσᾰ́μενον		κλασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκλᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκλᾰσμαι	κέκλᾰσαι	κέκλᾰσται	κέκλᾰσθον	κέκλᾰσθον	κεκλᾰ́σμεθᾰ	κέκλᾰσθε	κεκλᾰ́σᾰται
	subjunctive	κεκλᾰσμένος ὦ	κεκλᾰσμένος ᾖς	κεκλᾰσμένος ᾖ	κεκλᾰσμένω ἦτον	κεκλᾰσμένω ἦτον	κεκλᾰσμένοι ὦμεν	κεκλᾰσμένοι ἦτε	κεκλᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκλᾰσμένος εἴην	κεκλᾰσμένος εἴης	κεκλᾰσμένος εἴη	κεκλᾰσμένω εἴητον/εἶτον	κεκλᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	κεκλᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκλᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	κεκλᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλᾰσο	κεκλᾰ́σθω	κέκλᾰσθον	κεκλᾰ́σθων		κέκλᾰσθε	κεκλᾰ́σθων
						middle/passive
infinitive						κεκλᾰ́σθαι
participle	m					κεκλᾰσμένος
	f					κεκλᾰσμένη
	n					κεκλᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἄκλᾰστος (áklăstos)
• ἀνακλᾰσμός (anaklăsmós)
• ἀνακλάω (anakláō)
• κατακλάω (katakláō)
• κλᾰ́σῐς (klắsĭs)
• κλᾰ́σμᾰ (klắsmă)
• κλᾰσμάτιον (klăsmátion)
• κλᾰσμός (klăsmós)
• κλᾰστήριον (klăstḗrion)
• κλάστης (klástēs)
• κλᾰστός (klăstós)

Related terms

• κελεός (keleós)
• κλάδος (kládos)
• κλαμβός (klambós)
• κλῆμα (klêma)
• κλῆρος (klêros)
• κλών (klṓn)
• κόλαφος (kólaphos)
• κολοβός (kolobós)
• κόλος (kólos)

Descendants

• Greek: κλάνω (kláno, “to fart”)

Etymology 2

Attic form of κλαίω (klaíō, “weep”). Root of κλαϝ- (klaw-).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klǎː.ɔː/ → /ˈkla.o/ → /ˈkla.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klǎː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkla.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkla.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkla.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkla.o/

Verb

κλᾱ́ω • (klā́ō) (Attic) of κλαίω (klaíō)

1. first-person singular present active indicative/subjunctive of κλᾱ́ω (klā́ō),

Conjugation

• See at κλαίω.

Further reading

• “κλάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κλάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κλάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κλάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κλάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2806 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• κλάω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011