μόνο

See also: μονό, μονο-, and μονό-

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek μόνον (mónon, “only”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmono/
• Hyphenation: μό‧νο

Adverb

μόνο • (móno)

1. only
2. just

   μόνο και μόνο (emphatic) ― móno kai móno ― just, only, solely

Synonyms

• απλώς (aplós)

Conjunction

μόνο • (móno)

1. but

Adjective

μόνο • (móno)

1. Accusative masculine singular form of μόνος (mónos).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of μόνος (mónos).