παραλύω

Ancient Greek

Etymology

From παρα- (para-, “from”) +‎ λύω (lúō, “loosen; destroy”).

Verb

παραλύω • (paralúō)

1. take off, detach
2. to undo
3. to loose in addition
4. to weaken, to cause sickness or illness

Inflection

   Present: παραλῡ́ω, παραλῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παραλῡ́ω	παραλῡ́εις	παραλῡ́ει	παραλῡ́ετον	παραλῡ́ετον	παραλῡ́ομεν	παραλῡ́ετε	παραλῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	παραλῡ́ω	παραλῡ́ῃς	παραλῡ́ῃ	παραλῡ́ητον	παραλῡ́ητον	παραλῡ́ωμεν	παραλῡ́ητε	παραλῡ́ωσῐ(ν)
	optative	παραλῡ́οιμῐ	παραλῡ́οις	παραλῡ́οι	παραλῡ́οιτον	παραλῡοίτην	παραλῡ́οιμεν	παραλῡ́οιτε	παραλῡ́οιεν
	imperative		παράλῡε	παραλῡέτω	παραλῡ́ετον	παραλῡέτων		παραλῡ́ετε	παραλῡόντων
middle/ passive	indicative	παραλῡ́ομαι	παραλῡ́ῃ, παραλῡ́ει	παραλῡ́εται	παραλῡ́εσθον	παραλῡ́εσθον	παραλῡόμεθᾰ	παραλῡ́εσθε	παραλῡ́ονται
	subjunctive	παραλῡ́ωμαι	παραλῡ́ῃ	παραλῡ́ηται	παραλῡ́ησθον	παραλῡ́ησθον	παραλῡώμεθᾰ	παραλῡ́ησθε	παραλῡ́ωνται
	optative	παραλῡοίμην	παραλῡ́οιο	παραλῡ́οιτο	παραλῡ́οισθον	παραλῡοίσθην	παραλῡοίμεθᾰ	παραλῡ́οισθε	παραλῡ́οιντο
	imperative		παραλῡ́ου	παραλῡέσθω	παραλῡ́εσθον	παραλῡέσθων		παραλῡ́εσθε	παραλῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		παραλῡ́ειν				παραλῡ́εσθαι
participle	m	παραλῡ́ων				παραλῡόμενος
	f	παραλῡ́ουσᾰ				παραλῡομένη
	n	παραλῦον				παραλῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: παρέλῡον, παρελῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρέλῡον	παρέλῡες	παρέλῡε(ν)	παρελῡ́ετον	παρελῡέτην	παρελῡ́ομεν	παρελῡ́ετε	παρέλῡον
middle/ passive	indicative	παρελῡόμην	παρελῡ́ου	παρελῡ́ετο	παρελῡ́εσθον	παρελῡέσθην	παρελῡόμεθᾰ	παρελῡ́εσθε	παρελῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: παραλῡ́σω, παραλῡ́σομαι, παραλῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παραλῡ́σω	παραλῡ́σεις	παραλῡ́σει	παραλῡ́σετον	παραλῡ́σετον	παραλῡ́σομεν	παραλῡ́σετε	παραλῡ́σουσῐ(ν)
	optative	παραλῡ́σοιμῐ	παραλῡ́σοις	παραλῡ́σοι	παραλῡ́σοιτον	παραλῡσοίτην	παραλῡ́σοιμεν	παραλῡ́σοιτε	παραλῡ́σοιεν
middle	indicative	παραλῡ́σομαι	παραλῡ́σῃ, παραλῡ́σει	παραλῡ́σεται	παραλῡ́σεσθον	παραλῡ́σεσθον	παραλῡσόμεθᾰ	παραλῡ́σεσθε	παραλῡ́σονται
	optative	παραλῡσοίμην	παραλῡ́σοιο	παραλῡ́σοιτο	παραλῡ́σοισθον	παραλῡσοίσθην	παραλῡσοίμεθᾰ	παραλῡ́σοισθε	παραλῡ́σοιντο
passive	indicative	παραλῠθήσομαι	παραλῠθήσῃ	παραλῠθήσεται	παραλῠθήσεσθον	παραλῠθήσεσθον	παραλῠθησόμεθᾰ	παραλῠθήσεσθε	παραλῠθήσονται
	optative	παραλῠθησοίμην	παραλῠθήσοιο	παραλῠθήσοιτο	παραλῠθήσοισθον	παραλῠθησοίσθην	παραλῠθησοίμεθᾰ	παραλῠθήσοισθε	παραλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		παραλῡ́σειν			παραλῡ́σεσθαι		παραλῠθήσεσθαι
participle	m	παραλῡ́σων			παραλῡσόμενος		παραλῠθησόμενος
	f	παραλῡ́σουσᾰ			παραλῡσομένη		παραλῠθησομένη
	n	παραλῦσον			παραλῡσόμενον		παραλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: παρέλῡσᾰ, παρελῡσᾰ́μην, παρελῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρέλῡσᾰ	παρέλῡσᾰς	παρέλῡσε(ν)	παρελῡ́σᾰτον	παρελῡσᾰ́την	παρελῡ́σᾰμεν	παρελῡ́σᾰτε	παρέλῡσᾰν
	subjunctive	παραλῡ́σω	παραλῡ́σῃς	παραλῡ́σῃ	παραλῡ́σητον	παραλῡ́σητον	παραλῡ́σωμεν	παραλῡ́σητε	παραλῡ́σωσῐ(ν)
	optative	παραλῡ́σαιμῐ	παραλῡ́σειᾰς, παραλῡ́σαις	παραλῡ́σειε(ν), παραλῡ́σαι	παραλῡ́σαιτον	παραλῡσαίτην	παραλῡ́σαιμεν	παραλῡ́σαιτε	παραλῡ́σειᾰν, παραλῡ́σαιεν
	imperative		παράλῡσον	παραλῡσᾰ́τω	παραλῡ́σᾰτον	παραλῡσᾰ́των		παραλῡ́σᾰτε	παραλῡσᾰ́ντων
middle	indicative	παρελῡσᾰ́μην	παρελῡ́σω	παρελῡ́σᾰτο	παρελῡ́σᾰσθον	παρελῡσᾰ́σθην	παρελῡσᾰ́μεθᾰ	παρελῡ́σᾰσθε	παρελῡ́σᾰντο
	subjunctive	παραλῡ́σωμαι	παραλῡ́σῃ	παραλῡ́σηται	παραλῡ́σησθον	παραλῡ́σησθον	παραλῡσώμεθᾰ	παραλῡ́σησθε	παραλῡ́σωνται
	optative	παραλῡσαίμην	παραλῡ́σαιο	παραλῡ́σαιτο	παραλῡ́σαισθον	παραλῡσαίσθην	παραλῡσαίμεθᾰ	παραλῡ́σαισθε	παραλῡ́σαιντο
	imperative		παράλῡσαι	παραλῡσᾰ́σθω	παραλῡ́σᾰσθον	παραλῡσᾰ́σθων		παραλῡ́σᾰσθε	παραλῡσᾰ́σθων
passive	indicative	παρελῠ́θην	παρελῠ́θης	παρελῠ́θη	παρελῠ́θητον	παρελῠθήτην	παρελῠ́θημεν	παρελῠ́θητε	παρελῠ́θησᾰν
	subjunctive	παραλῠθῶ	παραλῠθῇς	παραλῠθῇ	παραλῠθῆτον	παραλῠθῆτον	παραλῠθῶμεν	παραλῠθῆτε	παραλῠθῶσῐ(ν)
	optative	παραλῠθείην	παραλῠθείης	παραλῠθείη	παραλῠθεῖτον, παραλῠθείητον	παραλῠθείτην, παραλῠθειήτην	παραλῠθεῖμεν, παραλῠθείημεν	παραλῠθεῖτε, παραλῠθείητε	παραλῠθεῖεν, παραλῠθείησᾰν
	imperative		παραλῠ́θητῐ	παραλῠθήτω	παραλῠ́θητον	παραλῠθήτων		παραλῠ́θητε	παραλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		παραλῦσαι			παραλῡ́σᾰσθαι		παραλῠθῆναι
participle	m	παραλῡ́σᾱς			παραλῡσᾰ́μενος		παραλῠθείς
	f	παραλῡ́σᾱσᾰ			παραλῡσᾰμένη		παραλῠθεῖσᾰ
	n	παραλῦσᾰν			παραλῡσᾰ́μενον		παραλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: παραλέλῠκᾰ, παραλέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παραλέλῠκᾰ	παραλέλῠκᾰς	παραλέλῠκε(ν)	παραλελῠ́κᾰτον	παραλελῠ́κᾰτον	παραλελῠ́κᾰμεν	παραλελῠ́κᾰτε	παραλελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	παραλελῠ́κω	παραλελῠ́κῃς	παραλελῠ́κῃ	παραλελῠ́κητον	παραλελῠ́κητον	παραλελῠ́κωμεν	παραλελῠ́κητε	παραλελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	παραλελῠ́κοιμῐ, παραλελῠκοίην	παραλελῠ́κοις, παραλελῠκοίης	παραλελῠ́κοι, παραλελῠκοίη	παραλελῠ́κοιτον	παραλελῠκοίτην	παραλελῠ́κοιμεν	παραλελῠ́κοιτε	παραλελῠ́κοιεν
	imperative		παραλέλῠκε	παραλελῠκέτω	παραλελῠ́κετον	παραλελῠκέτων		παραλελῠ́κετε	παραλελῠκόντων
middle/ passive	indicative	παραλέλῠμαι	παραλέλῠσαι	παραλέλῠται	παραλέλῠσθον	παραλέλῠσθον	παραλελῠ́μεθᾰ	παραλέλῠσθε	παραλέλῠνται
	subjunctive	παραλελῠμένος ὦ	παραλελῠμένος ᾖς	παραλελῠμένος ᾖ	παραλελῠμένω ἦτον	παραλελῠμένω ἦτον	παραλελῠμένοι ὦμεν	παραλελῠμένοι ἦτε	παραλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	παραλελῠμένος εἴην	παραλελῠμένος εἴης	παραλελῠμένος εἴη	παραλελῠμένω εἴητον/εἶτον	παραλελῠμένω εἰήτην/εἴτην	παραλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	παραλελῠμένοι εἴητε/εἶτε	παραλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		παραλέλῠσο	παραλελῠ́σθω	παραλέλῠσθον	παραλελῠ́σθων		παραλέλῠσθε	παραλελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		παραλελῠκέναι				παραλελῠ́σθαι
participle	m	παραλελῠκώς				παραλελῠμένος
	f	παραλελῠκυῖᾰ				παραλελῠμένη
	n	παραλελῠκός				παραλελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: παρελελῠ́κειν, παρελελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρελελῠ́κειν, παρελελῠ́κη	παρελελῠ́κεις, παρελελῠ́κης	παρελελῠ́κει(ν)	παρελελῠ́κετον	παρελελῠκέτην	παρελελῠ́κεμεν	παρελελῠ́κετε	παρελελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	παρελελῠ́μην	παρελέλῠσο	παρελέλῠτο	παρελέλῠσθον	παρελελῠ́σθην	παρελελῠ́μεθᾰ	παρελέλῠσθε	παρελέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: παραλελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	παραλελῡ́σομαι	παραλελῡ́σῃ, παραλελῡ́σει	παραλελῡ́σεται	παραλελῡ́σεσθον	παραλελῡ́σεσθον	παραλελῡσόμεθᾰ	παραλελῡ́σεσθε	παραλελῡ́σονται
	optative	παραλελῡσοίμην	παραλελῡ́σοιο	παραλελῡ́σοιτο	παραλελῡ́σοισθον	παραλελῡσοίσθην	παραλελῡσοίμεθᾰ	παραλελῡ́σοισθε	παραλελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						παραλελῡ́σεσθαι
participle	m					παραλελῡσόμενος
	f					παραλελῡσομένη
	n					παραλελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• παράλυσις (parálusis)
• παραλυτικός (paralutikós)

Descendants

• Greek: παραλύω (paralýo, “to paralyze”)

Further reading

• “παραλύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “παραλύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παραλύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• “παραλύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3886 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Lerneadly, from Ancient Greek παραλύω (paralúō, “loose and take of”), as in the passive form παραλύομαι (paralúomai) & semantic loan from French paralyser. From παρα- (para-) +‎ λύω (lýo, “untie”).

Pronunciation

• IPA^(key): /pa.raˈli.o/
• Hyphenation: πα‧ρα‧λύω

Verb

παραλύω • (paralýo) (past παρέλυσα/παράλυσα, passive —, ppp παραλυμένος)

1. (transitive) to paralyse (UK), paralyze (US)
2. (transitive) to bring to a halt
3. (intransitive) to be numb, be paralysed

Conjugation

παραλύω   (active forms only plus passive perfect participle)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	παραλύω	παραλύσω
2 sg	παραλύεις	παραλύσεις
3 sg	παραλύει	παραλύσει
1 pl	παραλύουμε, [‑ομε]	παραλύσουμε, [‑ομε]
2 pl	παραλύετε	παραλύσετε
3 pl	παραλύουν(ε)	παραλύσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	παρέλυα	παρέλυσα, (παράλυσα)
2 sg	παρέλυες	παρέλυσες, (παράλυσε)
3 sg	παρέλυε	παρέλυσε, (παράλυσε)
1 pl	παραλύαμε	παραλύσαμε
2 pl	παραλύατε	παραλύσατε
3 pl	παρέλυαν, (παραλύαν(ε))	παρέλυσαν, (παράλυσαν, παραλύσαν(ε))
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα παραλύω ➤	θα παραλύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα παραλύεις, …	θα παραλύσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … παραλύσει	είμαι, είσαι, … παραλυμένος, ‑η, ‑ο ➤ (also passive voice)
Past perfect ➤	είχα, είχες, … παραλύσει	ήμουν, ήσουν, … παραλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … παραλύσει	θα είμαι, θα είσαι, … παραλυμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	παράλυε	παράλυσε
2 pl	παραλύετε	παραλύστε
Other forms
Active present participle ➤	παραλύοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας παραλύσει ➤
Passive perfect participle ➤	παραλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form ➤	παραλύσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αντιπαραλυτικός (antiparalytikós)
• γεροπαραλυμένος m (geroparalyménos)
• ημιπαράλυτος (imiparálytos)
• παραλυμένος (paralyménos, participle)
• παράλυση f (parálysi, “paralysis”)
• παραλυσία f (paralysía)
• παραλυτικός (paralytikós, “paralysed”)
• παράλυτος (parálytos)

and see: παρα- (para-) & λύω (lýo)