πονηρός

Ancient Greek

Etymology

From πονέω (ponéō) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.nɛː.rós/ → /po.niˈros/ → /po.niˈros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.nɛː.rós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.ne̝ˈros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.niˈros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.niˈros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.niˈros/

Adjective

πονηρός • (ponērós) m (feminine πονηρᾱ́, neuter πονηρόν); first/second declension (Attic, Koine)

1. (passive meaning) oppressed by toils
2. (active meaning) toilsome, painful, grievous

Inflection

First and second declension of πονηρός; πονηρᾱ́; πονηρόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πονηρός ponērós	πονηρᾱ́ ponērā́	πονηρόν ponērón		πονηρώ ponērṓ	πονηρᾱ́ ponērā́	πονηρώ ponērṓ		πονηροί ponēroí	πονηραί ponēraí	πονηρᾰ́ ponērá
Genitive		πονηροῦ ponēroû	πονηρᾶς ponērâs	πονηροῦ ponēroû		πονηροῖν ponēroîn	πονηραῖν ponēraîn	πονηροῖν ponēroîn		πονηρῶν ponērôn	πονηρῶν ponērôn	πονηρῶν ponērôn
Dative		πονηρῷ ponērôi	πονηρᾷ ponērâi	πονηρῷ ponērôi		πονηροῖν ponēroîn	πονηραῖν ponēraîn	πονηροῖν ponēroîn		πονηροῖς ponēroîs	πονηραῖς ponēraîs	πονηροῖς ponēroîs
Accusative		πονηρόν ponērón	πονηρᾱ́ν ponērā́n	πονηρόν ponērón		πονηρώ ponērṓ	πονηρᾱ́ ponērā́	πονηρώ ponērṓ		πονηρούς ponēroús	πονηρᾱ́ς ponērā́s	πονηρᾰ́ ponērá
Vocative		πονηρέ ponēré	πονηρᾱ́ ponērā́	πονηρόν ponērón		πονηρώ ponērṓ	πονηρᾱ́ ponērā́	πονηρώ ponērṓ		πονηροί ponēroí	πονηραί ponēraí	πονηρᾰ́ ponērá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πονηρῶς ponērôs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δουλοπόνηρος (doulopónēros)
• πονηρία (ponēría)

 

Descendants

• Greek: πονηρός (ponirós)

Further reading

• “πονηρός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πονηρός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πονηρός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4190 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πονηρός (ponērós).

Adjective

πονηρός • (ponirós) m (feminine πονηρή, neuter πονηρό)

1. tricky, cunning
2. (religion) evil

Declension

Declension of πονηρός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πονηρός •	πονηρή •	πονηρό •	πονηροί •	πονηρές •	πονηρά •
genitive	πονηρού •	πονηρής •	πονηρού •	πονηρών •	πονηρών •	πονηρών •
accusative	πονηρό •	πονηρή •	πονηρό •	πονηρούς •	πονηρές •	πονηρά •
vocative	πονηρέ •	πονηρή •	πονηρό •	πονηροί •	πονηρές •	πονηρά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πονηρός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πονηρός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πονηρότερος •	πονηρότερη •	πονηρότερο •	πονηρότεροι •	πονηρότερες •	πονηρότερα •
genitive	πονηρότερου •	πονηρότερης •	πονηρότερου •	πονηρότερων •	πονηρότερων •	πονηρότερων •
accusative	πονηρότερο •	πονηρότερη •	πονηρότερο •	πονηρότερους •	πονηρότερες •	πονηρότερα •
vocative	πονηρότερε •	πονηρότερη •	πονηρότερο •	πονηρότεροι •	πονηρότερες •	πονηρότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πονηρότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πονηρότατος •	πονηρότατη •	πονηρότατο •	πονηρότατοι •	πονηρότατες •	πονηρότατα •
genitive	πονηρότατου •	πονηρότατης •	πονηρότατου •	πονηρότατων •	πονηρότατων •	πονηρότατων •
accusative	πονηρότατο •	πονηρότατη •	πονηρότατο •	πονηρότατους •	πονηρότατες •	πονηρότατα •
vocative	πονηρότατε •	πονηρότατη •	πονηρότατο •	πονηρότατοι •	πονηρότατες •	πονηρότατα •