σεσημασμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /se.sɛː.maz.mé.nos/ → /se.si.mazˈme.nos/ → /se.si.mazˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.sɛː.maz.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.se̝.mazˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/

Participle

σεσημασμένος • (sesēmasménos) m (feminine σεσημᾰσμένη, neuter σεσημᾰσμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of σημαίνω (sēmaínō)

Inflection

First and second declension of σεσημᾰσμένος; σεσημᾰσμένη; σεσημᾰσμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σεσημᾰσμένος sesēmasménos	σεσημᾰσμένη sesēmasménē	σεσημᾰσμένον sesēmasménon		σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmasménā	σεσημᾰσμένω sesēmasménō		σεσημᾰσμένοι sesēmasménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmasménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmasména
Genitive		σεσημᾰσμένου sesēmasménou	σεσημᾰσμένης sesēmasménēs	σεσημᾰσμένου sesēmasménou		σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmasménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin		σεσημᾰσμένων sesēmasménōn	σεσημᾰσμένων sesēmasménōn	σεσημᾰσμένων sesēmasménōn
Dative		σεσημᾰσμένῳ sesēmasménōi	σεσημᾰσμένῃ sesēmasménēi	σεσημᾰσμένῳ sesēmasménōi		σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmasménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin		σεσημᾰσμένοις sesēmasménois	σεσημᾰσμέναις sesēmasménais	σεσημᾰσμένοις sesēmasménois
Accusative		σεσημᾰσμένον sesēmasménon	σεσημᾰσμένην sesēmasménēn	σεσημᾰσμένον sesēmasménon		σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmasménā	σεσημᾰσμένω sesēmasménō		σεσημᾰσμένους sesēmasménous	σεσημᾰσμένᾱς sesēmasménās	σεσημᾰσμένᾰ sesēmasména
Vocative		σεσημᾰσμένε sesēmasméne	σεσημᾰσμένη sesēmasménē	σεσημᾰσμένον sesēmasménon		σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmasménā	σεσημᾰσμένω sesēmasménō		σεσημᾰσμένοι sesēmasménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmasménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmasména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σεσημᾰσμένως sesēmasménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek σεσημᾰσμένος (sesēmasménos). Formal perfect participle of σημαίνομαι (simaínomai), passive voice of σημαίνω (simaíno, “signify”). It retains the ancient reduplication σε-σ...-. Semantic loan from French marqué.

Pronunciation

• IPA^(key): /se.si.maˈzme.nos/
• Hyphenation: σε‧ση‧μα‧σμέ‧νος

Participle

σεσημασμένος • (sesimasménos) m (feminine σεσημασμένη, neuter σεσημασμένο)

1. (formal) branded (of criminals)

   Είναι σεσημασμένος κακοποιός, γνωστός στην αστυνομία.

   Eínai sesimasménos kakopoiós, gnostós stin astynomía.

   He is a branded criminal, known by the police.

Declension

Declension of σεσημασμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σεσημασμένος •	σεσημασμένη •	σεσημασμένο •	σεσημασμένοι •	σεσημασμένες •	σεσημασμένα •
genitive	σεσημασμένου •	σεσημασμένης •	σεσημασμένου •	σεσημασμένων •	σεσημασμένων •	σεσημασμένων •
accusative	σεσημασμένο •	σεσημασμένη •	σεσημασμένο •	σεσημασμένους •	σεσημασμένες •	σεσημασμένα •
vocative	σεσημασμένε •	σεσημασμένη •	σεσημασμένο •	σεσημασμένοι •	σεσημασμένες •	σεσημασμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σεσημασμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σεσημασμένος, etc.)