σημαίνω

Ancient Greek

Alternative forms

• σᾱμαίνω (sāmaínō)

Etymology

From σῆμᾰ (sêma, “a mark”), with the original -n- stem (i.e. *dʰyeh₂mn̥yeti), as ὀνομαίνω (onomaínō) from ὄνομᾰ (ónoma).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛː.mǎi̯.nɔː/ → /siˈmɛ.no/ → /siˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.mǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se̝ˈmɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /siˈmɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /siˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈme.no/

Verb

σημαίνω • (sēmaínō)

1. to show, point out, indicate
   • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 667
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.5
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.358
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.26
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 682a
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 37
   • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 22.22
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Apology 12
   1. to sign, signal
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 293
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 497
      • 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 245
      • 425 BCE, Euripides, Andromache 265
      • 405 BCE, Euripides, The Bacchae 976
      • 412 BCE, Euripides, Helen 151
      • 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 623
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 345
   2. Ι predict, portend
      • Heraclit. 93
      • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.222f
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.8
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.1.31
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 5.4.17
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.1.2
   3. (later prose) to appear
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 533a.11
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Epinomis 989a
2. to signal someone to do something, to bid
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 26
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.116
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.78
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.289
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.58
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.85
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 22.427
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 688
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 704
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.1.24
3. to signify, indicate, declare
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 293
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 297
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 618
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.34
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.18
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.49
   • 416 BCE, Euripides, Herakles 1218
   • 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 12:33
   • 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 21:19
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 626e
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 62c
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1294
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 320
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1669
   • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 79
   • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 226
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 22
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 104
   1. to interpret, explain; to tell, speak
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.108
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.106
      • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 51
      • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1050
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, 2 43
   2. to signify, mean
      • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Pronouns 12.27
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Physics 213b.30
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 1405b.8
      • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, On the Character of Thucydides 31
      • 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 393a
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 275d
      • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 8.6.5
4. (middle voice) to conclude from signs, conjecture
   • 175 CE – 235 CE, Claudius Aelianus, On the Nature of Animals 7.48
   • Oppian, Cynegetica 1.454
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 32
5. (middle voice) to provide with a sign, mark, or seal
   • 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 1196
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Boeotus 1 17
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.38
   • 390 BCE – 322 BCE, Hyperides, Against Athenogenes 8
   • 4th century BC, Isaeus, Apollodorus 1.2
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Diogeiton 7
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 954c
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.2.17
   1. to mark out for oneself
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 3.71.7

Inflection

   Present: σημαίνω, σημαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σημαίνω	σημαίνεις	σημαίνει	σημαίνετον	σημαίνετον	σημαίνομεν	σημαίνετε	σημαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	σημαίνω	σημαίνῃς	σημαίνῃ	σημαίνητον	σημαίνητον	σημαίνωμεν	σημαίνητε	σημαίνωσῐ(ν)
	optative	σημαίνοιμῐ	σημαίνοις	σημαίνοι	σημαίνοιτον	σημαινοίτην	σημαίνοιμεν	σημαίνοιτε	σημαίνοιεν
	imperative		σήμαινε	σημαινέτω	σημαίνετον	σημαινέτων		σημαίνετε	σημαινόντων
middle/ passive	indicative	σημαίνομαι	σημαίνῃ, σημαίνει	σημαίνεται	σημαίνεσθον	σημαίνεσθον	σημαινόμεθᾰ	σημαίνεσθε	σημαίνονται
	subjunctive	σημαίνωμαι	σημαίνῃ	σημαίνηται	σημαίνησθον	σημαίνησθον	σημαινώμεθᾰ	σημαίνησθε	σημαίνωνται
	optative	σημαινοίμην	σημαίνοιο	σημαίνοιτο	σημαίνοισθον	σημαινοίσθην	σημαινοίμεθᾰ	σημαίνοισθε	σημαίνοιντο
	imperative		σημαίνου	σημαινέσθω	σημαίνεσθον	σημαινέσθων		σημαίνεσθε	σημαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σημαίνειν				σημαίνεσθαι
participle	m	σημαίνων				σημαινόμενος
	f	σημαίνουσᾰ				σημαινομένη
	n	σημαῖνον				σημαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσήμαινον, ἐσημαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσήμαινον	ἐσήμαινες	ἐσήμαινε(ν)	ἐσημαίνετον	ἐσημαινέτην	ἐσημαίνομεν	ἐσημαίνετε	ἐσήμαινον
middle/ passive	indicative	ἐσημαινόμην	ἐσημαίνου	ἐσημαίνετο	ἐσημαίνεσθον	ἐσημαινέσθην	ἐσημαινόμεθᾰ	ἐσημαίνεσθε	ἐσημαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σημαίνεσκον, σημαινεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σημαίνεσκον	σημαίνεσκες	σημαίνεσκε(ν)	σημαινέσκετον	σημαινεσκέτην	σημαινέσκομεν	σημαινέσκετε	σημαίνεσκον
middle/ passive	indicative	σημαινεσκόμην	σημαινέσκου	σημαινέσκετο	σημαινέσκεσθον	σημαινεσκέσθην	σημαινεσκόμεθᾰ	σημαινέσκεσθε	σημαινέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σημᾰνέω, σημᾰνέομαι, σημανθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σημᾰνέω	σημᾰνέεις	σημᾰνέει	σημᾰνέετον	σημᾰνέετον	σημᾰνέομεν	σημᾰνέετε	σημᾰνέουσῐ(ν)
	optative	σημᾰνέοιμῐ	σημᾰνέοις	σημᾰνέοι	σημᾰνέοιτον	σημᾰνεοίτην	σημᾰνέοιμεν	σημᾰνέοιτε	σημᾰνέοιεν
middle	indicative	σημᾰνέομαι	σημᾰνέῃ, σημᾰνέει	σημᾰνέεται	σημᾰνέεσθον	σημᾰνέεσθον	σημᾰνεόμεθᾰ	σημᾰνέεσθε	σημᾰνέονται
	optative	σημᾰνεοίμην	σημᾰνέοιο	σημᾰνέοιτο	σημᾰνέοισθον	σημᾰνεοίσθην	σημᾰνεοίμεθᾰ	σημᾰνέοισθε	σημᾰνέοιντο
passive	indicative	σημανθήσομαι	σημανθήσῃ	σημανθήσεται	σημανθήσεσθον	σημανθήσεσθον	σημανθησόμεθᾰ	σημανθήσεσθε	σημανθήσονται
	optative	σημανθησοίμην	σημανθήσοιο	σημανθήσοιτο	σημανθήσοισθον	σημανθησοίσθην	σημανθησοίμεθᾰ	σημανθήσοισθε	σημανθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σημᾰνέειν			σημᾰνέεσθαι		σημανθήσεσθαι
participle	m	σημᾰνέων			σημᾰνεόμενος		σημανθησόμενος
	f	σημᾰνέουσᾰ			σημᾰνεομένη		σημανθησομένη
	n	σημᾰνέον			σημᾰνεόμενον		σημανθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σημᾰνῶ, σημᾰνοῦμαι, σημανθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σημᾰνῶ	σημᾰνεῖς	σημᾰνεῖ	σημᾰνεῖτον	σημᾰνεῖτον	σημᾰνοῦμεν	σημᾰνεῖτε	σημᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	σημᾰνοίην, σημᾰνοῖμῐ	σημᾰνοίης, σημᾰνοῖς	σημᾰνοίη, σημᾰνοῖ	σημᾰνοῖτον, σημᾰνοίητον	σημᾰνοίτην, σημᾰνοιήτην	σημᾰνοῖμεν, σημᾰνοίημεν	σημᾰνοῖτε, σημᾰνοίητε	σημᾰνοῖεν, σημᾰνοίησᾰν
middle	indicative	σημᾰνοῦμαι	σημᾰνῇ	σημᾰνεῖται	σημᾰνεῖσθον	σημᾰνεῖσθον	σημᾰνούμεθᾰ	σημᾰνεῖσθε	σημᾰνοῦνται
	optative	σημᾰνοίμην	σημᾰνοῖο	σημᾰνοῖτο	σημᾰνοῖσθον	σημᾰνοίσθην	σημᾰνοίμεθᾰ	σημᾰνοῖσθε	σημᾰνοῖντο
passive	indicative	σημανθήσομαι	σημανθήσῃ	σημανθήσεται	σημανθήσεσθον	σημανθήσεσθον	σημανθησόμεθᾰ	σημανθήσεσθε	σημανθήσονται
	optative	σημανθησοίμην	σημανθήσοιο	σημανθήσοιτο	σημανθήσοισθον	σημανθησοίσθην	σημανθησοίμεθᾰ	σημανθήσοισθε	σημανθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σημᾰνεῖν			σημᾰνεῖσθαι		σημανθήσεσθαι
participle	m	σημᾰνῶν			σημᾰνούμενος		σημανθησόμενος
	f	σημᾰνοῦσᾰ			σημᾰνουμένη		σημανθησομένη
	n	σημᾰνοῦν			σημᾰνούμενον		σημανθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σημᾰνέω, σημᾰνέομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σημᾰνέω	σημᾰνέεις	σημᾰνέει	σημᾰνέετον	σημᾰνέετον	σημᾰνέομεν	σημᾰνέετε	σημᾰνέουσῐ(ν)
	optative	σημᾰνέοιμῐ	σημᾰνέοις	σημᾰνέοι	σημᾰνέοιτον	σημᾰνεοίτην	σημᾰνέοιμεν	σημᾰνέοιτε	σημᾰνέοιεν
middle	indicative	σημᾰνέομαι	σημᾰνέεαι	σημᾰνέεται	σημᾰνέεσθον	σημᾰνέεσθον	σημᾰνεόμεθᾰ	σημᾰνέεσθε	σημᾰνέονται
	optative	σημᾰνεοίμην	σημᾰνέοιο	σημᾰνέοιτο	σημᾰνέοισθον	σημᾰνεοίσθην	σημᾰνεοίμεθᾰ	σημᾰνέοισθε	σημᾰνεοίᾰτο
		active			middle
infinitive		σημᾰνέειν			σημᾰνέεσθαι
participle	m	σημᾰνέων			σημᾰνεόμενος
	f	σημᾰνέουσᾰ			σημᾰνεομένη
	n	σημᾰνέον			σημᾰνεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσήμηνᾰ, ἐσημηνᾰ́μην, ἐσημάνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσήμηνᾰ	ἐσήμηνᾰς	ἐσήμηνε(ν)	ἐσημήνᾰτον	ἐσημηνᾰ́την	ἐσημήνᾰμεν	ἐσημήνᾰτε	ἐσήμηνᾰν
	subjunctive	σημήνω	σημήνῃς	σημήνῃ	σημήνητον	σημήνητον	σημήνωμεν	σημήνητε	σημήνωσῐ(ν)
	optative	σημήναιμῐ	σημήνειᾰς, σημήναις	σημήνειε(ν), σημήναι	σημήναιτον	σημηναίτην	σημήναιμεν	σημήναιτε	σημήνειᾰν, σημήναιεν
	imperative		σήμηνον	σημηνᾰ́τω	σημήνᾰτον	σημηνᾰ́των		σημήνᾰτε	σημηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσημηνᾰ́μην	ἐσημήνω	ἐσημήνᾰτο	ἐσημήνᾰσθον	ἐσημηνᾰ́σθην	ἐσημηνᾰ́μεθᾰ	ἐσημήνᾰσθε	ἐσημήνᾰντο
	subjunctive	σημήνωμαι	σημήνῃ	σημήνηται	σημήνησθον	σημήνησθον	σημηνώμεθᾰ	σημήνησθε	σημήνωνται
	optative	σημηναίμην	σημήναιο	σημήναιτο	σημήναισθον	σημηναίσθην	σημηναίμεθᾰ	σημήναισθε	σημήναιντο
	imperative		σήμηναι	σημηνᾰ́σθω	σημήνᾰσθον	σημηνᾰ́σθων		σημήνᾰσθε	σημηνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσημάνθην	ἐσημάνθης	ἐσημάνθη	ἐσημάνθητον	ἐσημανθήτην	ἐσημάνθημεν	ἐσημάνθητε	ἐσημάνθησᾰν
	subjunctive	σημανθῶ	σημανθῇς	σημανθῇ	σημανθῆτον	σημανθῆτον	σημανθῶμεν	σημανθῆτε	σημανθῶσῐ(ν)
	optative	σημανθείην	σημανθείης	σημανθείη	σημανθεῖτον, σημανθείητον	σημανθείτην, σημανθειήτην	σημανθεῖμεν, σημανθείημεν	σημανθεῖτε, σημανθείητε	σημανθεῖεν, σημανθείησᾰν
	imperative		σημάνθητῐ	σημανθήτω	σημάνθητον	σημανθήτων		σημάνθητε	σημανθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σημῆναι			σημήνᾰσθαι		σημανθῆναι
participle	m	σημήνᾱς			σημηνᾰ́μενος		σημανθείς
	f	σημήνᾱσᾰ			σημηνᾰμένη		σημανθεῖσᾰ
	n	σημῆνᾰν			σημηνᾰ́μενον		σημανθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σήμηνᾰ, σημηνᾰ́μην, σημάνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σήμηνᾰ	σήμηνᾰς	σήμηνε(ν)	σημήνᾰτον	σημηνᾰ́την	σημήνᾰμεν	σημήνᾰτε	σήμηνᾰν
	subjunctive	σημήνω	σημήνῃς	σημήνῃ	σημήνητον	σημήνητον	σημήνωμεν	σημήνητε	σημήνωσῐ(ν)
	optative	σημήναιμῐ	σημήνειᾰς, σημήναις	σημήνειε(ν), σημήναι	σημήναιτον	σημηναίτην	σημήναιμεν	σημήναιτε	σημήνειᾰν, σημήναιεν
	imperative		σήμηνον	σημηνᾰ́τω	σημήνᾰτον	σημηνᾰ́των		σημήνᾰτε	σημηνᾰ́ντων
middle	indicative	σημηνᾰ́μην	σημήνω	σημήνᾰτο	σημήνᾰσθον	σημηνᾰ́σθην	σημηνᾰ́μεθᾰ	σημήνᾰσθε	σημήνᾰντο
	subjunctive	σημήνωμαι	σημήνῃ	σημήνηται	σημήνησθον	σημήνησθον	σημηνώμεθᾰ	σημήνησθε	σημήνωνται
	optative	σημηναίμην	σημήναιο	σημήναιτο	σημήναισθον	σημηναίσθην	σημηναίμεθᾰ	σημήναισθε	σημήναιντο
	imperative		σήμηναι	σημηνᾰ́σθω	σημήνᾰσθον	σημηνᾰ́σθων		σημήνᾰσθε	σημηνᾰ́σθων
passive	indicative	σημάνθην	σημάνθης	σημάνθη	σημάνθητον	σημανθήτην	σημάνθημεν	σημάνθητε	σημάνθησᾰν
	subjunctive	σημανθῶ	σημανθῇς	σημανθῇ	σημανθῆτον	σημανθῆτον	σημανθῶμεν	σημανθῆτε	σημανθῶσῐ(ν)
	optative	σημανθείην	σημανθείης	σημανθείη	σημανθεῖτον, σημανθείητον	σημανθείτην, σημανθειήτην	σημανθεῖμεν, σημανθείημεν	σημανθεῖτε, σημανθείητε	σημανθεῖεν, σημανθείησᾰν
	imperative		σημάνθητῐ	σημανθήτω	σημάνθητον	σημανθήτων		σημάνθητε	σημανθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σημῆναι			σημήνᾰσθαι		σημανθῆναι
participle	m	σημήνᾱς			σημηνᾰ́μενος		σημανθείς
	f	σημήνᾱσᾰ			σημηνᾰμένη		σημανθεῖσᾰ
	n	σημῆνᾰν			σημηνᾰ́μενον		σημανθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσήμᾱνᾰ, ἐσημᾱνᾰ́μην, ἐσημάνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσήμᾱνᾰ	ἐσήμᾱνᾰς	ἐσήμᾱνε(ν)	ἐσημᾱ́νᾰτον	ἐσημᾱνᾰ́την	ἐσημᾱ́νᾰμεν	ἐσημᾱ́νᾰτε	ἐσήμᾱνᾰν
	subjunctive	σημᾱ́νω	σημᾱ́νῃς	σημᾱ́νῃ	σημᾱ́νητον	σημᾱ́νητον	σημᾱ́νωμεν	σημᾱ́νητε	σημᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	σημᾱ́ναιμῐ	σημᾱ́νειᾰς, σημᾱ́ναις	σημᾱ́νειε(ν), σημᾱ́ναι	σημᾱ́ναιτον	σημᾱναίτην	σημᾱ́ναιμεν	σημᾱ́ναιτε	σημᾱ́νειᾰν, σημᾱ́ναιεν
	imperative		σήμᾱνον	σημᾱνᾰ́τω	σημᾱ́νᾰτον	σημᾱνᾰ́των		σημᾱ́νᾰτε	σημᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσημᾱνᾰ́μην	ἐσημᾱ́νω	ἐσημᾱ́νᾰτο	ἐσημᾱ́νᾰσθον	ἐσημᾱνᾰ́σθην	ἐσημᾱνᾰ́μεθᾰ	ἐσημᾱ́νᾰσθε	ἐσημᾱ́νᾰντο
	subjunctive	σημᾱ́νωμαι	σημᾱ́νῃ	σημᾱ́νηται	σημᾱ́νησθον	σημᾱ́νησθον	σημᾱνώμεθᾰ	σημᾱ́νησθε	σημᾱ́νωνται
	optative	σημᾱναίμην	σημᾱ́ναιο	σημᾱ́ναιτο	σημᾱ́ναισθον	σημᾱναίσθην	σημᾱναίμεθᾰ	σημᾱ́ναισθε	σημᾱ́ναιντο
	imperative		σήμᾱναι	σημᾱνᾰ́σθω	σημᾱ́νᾰσθον	σημᾱνᾰ́σθων		σημᾱ́νᾰσθε	σημᾱνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσημάνθην	ἐσημάνθης	ἐσημάνθη	ἐσημάνθητον	ἐσημανθήτην	ἐσημάνθημεν	ἐσημάνθητε	ἐσημάνθησᾰν
	subjunctive	σημανθῶ	σημανθῇς	σημανθῇ	σημανθῆτον	σημανθῆτον	σημανθῶμεν	σημανθῆτε	σημανθῶσῐ(ν)
	optative	σημανθείην	σημανθείης	σημανθείη	σημανθεῖτον, σημανθείητον	σημανθείτην, σημανθειήτην	σημανθεῖμεν, σημανθείημεν	σημανθεῖτε, σημανθείητε	σημανθεῖεν, σημανθείησᾰν
	imperative		σημάνθητῐ	σημανθήτω	σημάνθητον	σημανθήτων		σημάνθητε	σημανθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σημᾶναι			σημᾱ́νᾰσθαι		σημανθῆναι
participle	m	σημᾱ́νᾱς			σημᾱνᾰ́μενος		σημανθείς
	f	σημᾱ́νᾱσᾰ			σημᾱνᾰμένη		σημανθεῖσᾰ
	n	σημᾶνᾰν			σημᾱνᾰ́μενον		σημανθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σεσήμαγκᾰ, σεσήμᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σεσήμαγκᾰ	σεσήμαγκᾰς	σεσήμαγκε(ν)	σεσημάγκᾰτον	σεσημάγκᾰτον	σεσημάγκᾰμεν	σεσημάγκᾰτε	σεσημάγκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σεσημάγκω	σεσημάγκῃς	σεσημάγκῃ	σεσημάγκητον	σεσημάγκητον	σεσημάγκωμεν	σεσημάγκητε	σεσημάγκωσῐ(ν)
	optative	σεσημάγκοιμῐ, σεσημαγκοίην	σεσημάγκοις, σεσημαγκοίης	σεσημάγκοι, σεσημαγκοίη	σεσημάγκοιτον	σεσημαγκοίτην	σεσημάγκοιμεν	σεσημάγκοιτε	σεσημάγκοιεν
	imperative		σεσήμαγκε	σεσημαγκέτω	σεσημάγκετον	σεσημαγκέτων		σεσημάγκετε	σεσημαγκόντων
middle/ passive	indicative	σεσήμᾰσμαι	σεσήμᾰνσαι	σεσήμᾰνται	σεσήμᾰνθον	σεσήμᾰνθον	σεσημᾰ́σμεθᾰ	σεσήμᾰνθε	σεσημᾰ́νᾰται
	subjunctive	σεσημᾰσμένος ὦ	σεσημᾰσμένος ᾖς	σεσημᾰσμένος ᾖ	σεσημᾰσμένω ἦτον	σεσημᾰσμένω ἦτον	σεσημᾰσμένοι ὦμεν	σεσημᾰσμένοι ἦτε	σεσημᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σεσημᾰσμένος εἴην	σεσημᾰσμένος εἴης	σεσημᾰσμένος εἴη	σεσημᾰσμένω εἴητον/εἶτον	σεσημᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	σεσημᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	σεσημᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	σεσημᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σεσήμᾰνσο	σεσημᾰ́νθω	σεσήμᾰνθον	σεσημᾰ́νθων		σεσήμᾰνθε	σεσημᾰ́νθων
		active				middle/passive
infinitive		σεσημαγκέναι				σεσημᾰ́νθαι
participle	m	σεσημαγκώς				σεσημᾰσμένος
	f	σεσημαγκυῖᾰ				σεσημᾰσμένη
	n	σεσημαγκός				σεσημᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀντῐσημαίνω (antisēmaínō)
• ἀποσημαίνω (aposēmaínō)
• δῐᾰσημαίνω (diasēmaínō)
• ἐκσημαίνω (eksēmaínō)
• ἐνσημαίνω (ensēmaínō)
• ἐπῐσημαίνω (episēmaínō)
• κᾰτᾰσημαίνομαι (katasēmaínomai)
• πᾰρᾰσημαίνομαι (parasēmaínomai)
• προσημαίνω (prosēmaínō)
• προσσημαίνω (prossēmaínō)
• σῠσσημαίνω (sussēmaínō)
• ὑποσημαίνω (huposēmaínō)

Related terms

• σήμανσῐς (sḗmansis)
• σημαντέος (sēmantéos)
• σημαντήρ (sēmantḗr)
• σημαντήρῐον (sēmantḗrion)
• σημαντῐκός (sēmantikós)
• σημαντός (sēmantós)
• σημάντριον (sēmántrion)
• σημαντρίς (sēmantrís)
• σήμαντρον (sḗmantron)
• σημάντωρ (sēmántōr)
• σημᾰσίᾱ (sēmasíā)

Further reading

• “σημαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σημαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• σημαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G4591 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek σημαίνω (sēmaínō), from σῆμα n (sêma, “sign, mark”).

Pronunciation

• IPA^(key): /siˈme.no/
• Hyphenation: ση‧μαί‧νω

Verb

σημαίνω • (simaíno) (past σήμανα, passive σημαίνομαι, p‑past σημάνθηκα, ppp σεσημασμένος)

1. to mean, signify

   Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γυρνάμε στο «business as usual».

   Allá aftó den simaínei óti gyrnáme sto «business as usual».

   But this doesn't mean that we're going back to “business as usual”.

   Νερό σημαίνει υγεία: Μάθετε τα «μυστικά» του και πιείτε περισσότερο.

   Neró simaínei ygeía: Máthete ta «mystiká» tou kai pieíte perissótero.

   Water means health: Learn its “secrets” and drink more of it.

2. to ring, sound
3. (nautical) to signal
4. (passive voice) to be marked

Conjugation

σημαίνω   σημαίνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	σημαίνω	σημάνω	σημαίνομαι	σημανθώ
2 sg	σημαίνεις	σημάνεις	σημαίνεσαι	σημανθείς
3 sg	σημαίνει	σημάνει	σημαίνεται	σημανθεί
1 pl	σημαίνουμε, [‑ομε]	σημάνουμε, [‑ομε]	σημαινόμαστε	σημανθούμε
2 pl	σημαίνετε	σημάνετε	σημαίνεστε, σημαινόσαστε	σημανθείτε
3 pl	σημαίνουν(ε)	σημάνουν(ε)	σημαίνονται	σημανθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	σήμαινα	σήμανα	σημαινόμουν(α)	σημάνθηκα
2 sg	σήμαινες	σήμανες	σημαινόσουν(α)	σημάνθηκες
3 sg	σήμαινε	σήμανε	σημαινόταν(ε)	σημάνθηκε
1 pl	σημαίναμε	σημάναμε	σημαινόμασταν, (‑όμαστε)	σημανθήκαμε
2 pl	σημαίνατε	σημάνατε	σημαινόσασταν, (‑όσαστε)	σημανθήκατε
3 pl	σήμαιναν, σημαίναν(ε)	σήμαναν, σημάναν(ε)	σημαίνονταν, (σημαινόντουσαν)	σημάνθηκαν, σημανθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα σημαίνω ➤	θα σημάνω ➤	θα σημαίνομαι ➤	θα σημανθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα σημαίνεις, …	θα σημάνεις, …	θα σημαίνεσαι, …	θα σημανθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … σημάνει		έχω, έχεις, … σημανθεί   είμαι, είσαι, … σεσημασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … σημάνει		είχα, είχες, … σημανθεί   ήμουν, ήσουν, … σεσημασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … σημάνει		θα έχω, θα έχεις, … σημανθεί   θα είμαι, θα είσαι, … σεσημασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	σήμαινε	σήμανε	—	σημάνσου
2 pl	σημαίνετε	σημάνετε	σημαίνεστε	σημανθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	σημαίνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας σημάνει ➤		{σεσημασμένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤	σημάνει		σημανθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• formal participles:
  • σημαίνων (simaínon), σημαίνουσα (simaínousa) & neuter σημαίνον (simaínon) also substantivised
  • σημαινόμενο (simainómeno) substantivised neuter
  • σεσημασμένος (sesimasménos)
• επισημαίνω (episimaíno)
• σημασία f (simasía, “meaning”)

• and see: σήμα n (síma, “sign, mark”)