συγγενής

Ancient Greek

Alternative forms

ξυγγενής (xungenḗs) — Old Attic
σῠγγενεύς (sungeneús)

Etymology

From σῠν- (sun-, “with”) +‎ the root of γίγνομαι (gígnomai, “to be born”) +‎ -ής (-ḗs, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡe.nɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ɡeˈne̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟeˈnis/

Adjective

σῠγγενής • (sungenḗs) m or f (neuter σῠγγενές); third declension

born with, congenital, innate, natural, inborn
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 13.16
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 3.69
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Prorrhetics 83
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 691
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 832
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 1.41
of the same family, akin to, related
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.109
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.2
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 4.236
1. (substantive) kinsman, relative
  - 421 BCE, Aristophanes, Peace 618
  - 414 BCE, Aristophanes, The Birds 368
2. (neuter substantive) relationship
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 289
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1469
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.82
3. (figuratively) akin, of like kind
  - 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1280, (Compare Thesmophoriazusae 574)
  - 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 789
(at the Persian court) a title bestowed by the king as a mark of honour
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.4.27
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.2.31

Inflection

Third declension of σῠγγενής; σῠγγενές (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	σῠγγενής sungenḗs	σῠγγενές sungenés	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Genitive	σῠγγενοῦς sungenoûs	σῠγγενοῦς sungenoûs	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενῶν sungenôn	σῠγγενῶν sungenôn
Dative	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)	σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)
Accusative	σῠγγενῆ sungenê	σῠγγενές sungenés	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Vocative	σῠγγενές sungenés	σῠγγενές sungenés	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	σῠγγενῶς sungenôs		σῠγγενέστερος sungenésteros		σῠγγενέστᾰτος sungenéstatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“συγγενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
συγγενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4773 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- akin idem, page 21.
- allied idem, page 25.
- cognate idem, page 142.
- congenital idem, page 160.
- family idem, page 305.
- german, germane idem, page 357.
- hereditary idem, page 397.
- in-born idem, page 426.
- in-bred idem, page 427.
- ingrained idem, page 440.
- innate idem, page 442.
- instinctive idem, page 446.
- kindred idem, page 469.
- native idem, page 551.
- natural idem, page 551.
- relation idem, page 689.

Greek

Etymology

From the Ancient Greek συγγενής (sungenḗs, “congenital”, “inborn”).

Pronunciation

IPA^(key): /siŋɟeˈnis/

Adjective

συγγενής • (syngenís) m (feminine συγγενής, neuter συγγενές)

Declension

Declension of συγγενής

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενής •	συγγενής •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
genitive	συγγενούς •	συγγενούς •	συγγενούς •	συγγενών •	συγγενών •	συγγενών •
accusative	συγγενή •	συγγενή •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
vocative	συγγενή • / συγγενής •	συγγενής •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συγγενής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συγγενής, etc.)
notes	vocative forms follow the nominative

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενέστερος •	συγγενέστερη •	συγγενέστερο •	συγγενέστεροι •	συγγενέστερες •	συγγενέστερα •
genitive	συγγενέστερου •	συγγενέστερης •	συγγενέστερου •	συγγενέστερων •	συγγενέστερων •	συγγενέστερων •
accusative	συγγενέστερο •	συγγενέστερη •	συγγενέστερο •	συγγενέστερους •	συγγενέστερες •	συγγενέστερα •
vocative	συγγενέστερε •	συγγενέστερη •	συγγενέστερο •	συγγενέστεροι •	συγγενέστερες •	συγγενέστερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο συγγενέστερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
Absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενέστατος •	συγγενέστατη •	συγγενέστατο •	συγγενέστατοι •	συγγενέστατες •	συγγενέστατα •
genitive	συγγενέστατου •	συγγενέστατης •	συγγενέστατου •	συγγενέστατων •	συγγενέστατων •	συγγενέστατων •
accusative	συγγενέστατο •	συγγενέστατη •	συγγενέστατο •	συγγενέστατους •	συγγενέστατες •	συγγενέστατα •
vocative	συγγενέστατε •	συγγενέστατη •	συγγενέστατο •	συγγενέστατοι •	συγγενέστατες •	συγγενέστατα •

Synonyms

συγγενικός (syngenikós)

Noun

συγγενής • (syngenís) m or f (plural συγγενείς)

relative, relation
μακρινός συγγενής (distant relative)

στενός συγγενής (close relative)

Declension

Declension of συγγενής

	singular	plural
nominative	συγγενής •	συγγενείς •
genitive	συγγενή •, συγγενούς •	συγγενών •
accusative	συγγενή •	συγγενείς •
vocative	συγγενή •	συγγενείς •