φανταστικός

Ancient Greek

Etymology

From φαντάζω (phantázō) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰan.tas.ti.kós/ → /ɸan.tas.tiˈkos/ → /fan.das.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰan.tas.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰan.tas.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸan.tas.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fan.tas.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fan.das.tiˈkos/

Adjective

φανταστῐκός • (phantastikós) m (feminine φανταστῐκή, neuter φανταστῐκόν); first/second declension

1. able to produce the appearance of something

Declension

First and second declension of φᾰντᾰστῐκός; φᾰντᾰστῐκή; φᾰντᾰστῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φᾰντᾰστῐκός phantastikós	φᾰντᾰστῐκή phantastikḗ	φᾰντᾰστῐκόν phantastikón		φᾰντᾰστῐκώ phantastikṓ	φᾰντᾰστῐκᾱ́ phantastikā́	φᾰντᾰστῐκώ phantastikṓ		φᾰντᾰστῐκοί phantastikoí	φᾰντᾰστῐκαί phantastikaí	φᾰντᾰστῐκᾰ́ phantastiká
Genitive		φᾰντᾰστῐκοῦ phantastikoû	φᾰντᾰστῐκῆς phantastikês	φᾰντᾰστῐκοῦ phantastikoû		φᾰντᾰστῐκοῖν phantastikoîn	φᾰντᾰστῐκαῖν phantastikaîn	φᾰντᾰστῐκοῖν phantastikoîn		φᾰντᾰστῐκῶν phantastikôn	φᾰντᾰστῐκῶν phantastikôn	φᾰντᾰστῐκῶν phantastikôn
Dative		φᾰντᾰστῐκῷ phantastikôi	φᾰντᾰστῐκῇ phantastikêi	φᾰντᾰστῐκῷ phantastikôi		φᾰντᾰστῐκοῖν phantastikoîn	φᾰντᾰστῐκαῖν phantastikaîn	φᾰντᾰστῐκοῖν phantastikoîn		φᾰντᾰστῐκοῖς phantastikoîs	φᾰντᾰστῐκαῖς phantastikaîs	φᾰντᾰστῐκοῖς phantastikoîs
Accusative		φᾰντᾰστῐκόν phantastikón	φᾰντᾰστῐκήν phantastikḗn	φᾰντᾰστῐκόν phantastikón		φᾰντᾰστῐκώ phantastikṓ	φᾰντᾰστῐκᾱ́ phantastikā́	φᾰντᾰστῐκώ phantastikṓ		φᾰντᾰστῐκούς phantastikoús	φᾰντᾰστῐκᾱ́ς phantastikā́s	φᾰντᾰστῐκᾰ́ phantastiká
Vocative		φᾰντᾰστῐκέ phantastiké	φᾰντᾰστῐκή phantastikḗ	φᾰντᾰστῐκόν phantastikón		φᾰντᾰστῐκώ phantastikṓ	φᾰντᾰστῐκᾱ́ phantastikā́	φᾰντᾰστῐκώ phantastikṓ		φᾰντᾰστῐκοί phantastikoí	φᾰντᾰστῐκαί phantastikaí	φᾰντᾰστῐκᾰ́ phantastiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φᾰντᾰστῐκῶς phantastikôs				φᾰντᾰστῐκώτερος phantastikṓteros				φᾰντᾰστῐκώτᾰτος phantastikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: phantasticus (see there for further descendants)

Further reading

• φανταστικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “φανταστικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “φανταστικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek φανταστικός (phantastikós)

Adjective

φανταστικός • (fantastikós) m (feminine φανταστική, neuter φανταστικό)

1. imaginary
2. fantastical, fantastic
3. fictional, fictionary
4. unreal
5. (mathematics) imaginary, not real

Declension

Declension of φανταστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	φανταστικός •	φανταστική •	φανταστικό •	φανταστικοί •	φανταστικές •	φανταστικά •
genitive	φανταστικού •	φανταστικής •	φανταστικού •	φανταστικών •	φανταστικών •	φανταστικών •
accusative	φανταστικό •	φανταστική •	φανταστικό •	φανταστικούς •	φανταστικές •	φανταστικά •
vocative	φανταστικέ •	φανταστική •	φανταστικό •	φανταστικοί •	φανταστικές •	φανταστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο φανταστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο φανταστικός, etc.)

Synonyms

• επινοημένος (epinoïménos)

Antonyms

• πραγματικός (pragmatikós, “real”)

Derived terms

• φανταστικά (fantastiká, “fantastically”)
• φανταστικός αριθμός m (fantastikós arithmós, “imaginary number”)

Related terms

• φαντασία f (fantasía, “imagination”)
• and see at φαντάζω (fantázo)