ψυχοπομπός

Ancient Greek

Etymology

From ψῡχή (psūkhḗ, “soul”) +‎ πομπός (pompós, “conductor”), from πέμπω (pémpō, “to send”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psyː.kʰo.pom.pós/ → /psy.xo.pomˈpos/ → /psi.xo.pomˈbos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /psyː.kʰo.pom.pós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psy.kʰo.pomˈpos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /psy.xo.pomˈpos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psy.xo.pomˈpos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psi.xo.pomˈbos/

Adjective

ψῡχοπομπός • (psūkhopompós) m or f (neuter ψῡχοπομπόν); second declension

1. soul-guiding, -conducting

Declension

Second declension of ψῡχοπομπός; ψῡχοπομπόν (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ψῡχοπομπός psūkhopompós	ψῡχοπομπόν psūkhopompón		ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ	ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ		ψῡχοπομποί psūkhopompoí	ψῡχοπομπᾰ́ psūkhopompá
Genitive		ψῡχοπομποῦ psūkhopompoû	ψῡχοπομποῦ psūkhopompoû		ψῡχοπομποῖν psūkhopompoîn	ψῡχοπομποῖν psūkhopompoîn		ψῡχοπομπῶν psūkhopompôn	ψῡχοπομπῶν psūkhopompôn
Dative		ψῡχοπομπῷ psūkhopompôi	ψῡχοπομπῷ psūkhopompôi		ψῡχοπομποῖν psūkhopompoîn	ψῡχοπομποῖν psūkhopompoîn		ψῡχοπομποῖς psūkhopompoîs	ψῡχοπομποῖς psūkhopompoîs
Accusative		ψῡχοπομπόν psūkhopompón	ψῡχοπομπόν psūkhopompón		ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ	ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ		ψῡχοπομπούς psūkhopompoús	ψῡχοπομπᾰ́ psūkhopompá
Vocative		ψῡχοπομπέ psūkhopompé	ψῡχοπομπόν psūkhopompón		ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ	ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ		ψῡχοπομποί psūkhopompoí	ψῡχοπομπᾰ́ psūkhopompá
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

ψῡχοπομπός • (psūkhopompós) m (genitive ψῡχοπομποῦ); second declension

1. guide or conductor of souls (Charon), psychopomp

Declension

Second declension of ὁ ψῡχοπομπός; τοῦ ψῡχοπομποῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ψῡχοπομπός ho psūkhopompós	τὼ ψῡχοπομπώ tṑ psūkhopompṓ	οἱ ψῡχοπομποί hoi psūkhopompoí
Genitive	τοῦ ψῡχοπομποῦ toû psūkhopompoû	τοῖν ψῡχοπομποῖν toîn psūkhopompoîn	τῶν ψῡχοπομπῶν tôn psūkhopompôn
Dative	τῷ ψῡχοπομπῷ tôi psūkhopompôi	τοῖν ψῡχοπομποῖν toîn psūkhopompoîn	τοῖς ψῡχοπομποῖς toîs psūkhopompoîs
Accusative	τὸν ψῡχοπομπόν tòn psūkhopompón	τὼ ψῡχοπομπώ tṑ psūkhopompṓ	τοὺς ψῡχοπομπούς toùs psūkhopompoús
Vocative	ψῡχοπομπέ psūkhopompé	ψῡχοπομπώ psūkhopompṓ	ψῡχοπομποί psūkhopompoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Descendants

• → Belarusian: псіхапо́мп (psixapómp)
• → Dutch: psychopompos
• → Esperanto: psiĥopompo
• → Estonian: psühhopomp
• → Finnish: psykopompos
• → French: psychopompe
• → German: Psychopompos, Psychopomp
• Greek: ψυχοπομπός (psychopompós)
• → Hungarian: pszükhopomposz
• → Italian: psicopompo
• → Latin: psȳchopompus (see there for further descendants)
• → Russian: психопо́мп (psixopómp)
• → Sicilian: psicupompu
• → Ukrainian: психопомп (psyxopomp)

Further reading

• “ψυχοπομπός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ψυχοπομπός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ψυχοπομπός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • conducting idem, page 157.