значыць

Belarusian

Etymology

From знак (znak) +‎ -ыць (-ycʹ). Cognate with Russian зна́чить (znáčitʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈznat͡ʂɨt͡sʲ]

• Audio:

  (file)

Verb

зна́чыць • (znáčycʹ) impf

1. to mean, to signify
2. to mean, to be of importance, to matter

   У сытуацыі вайны гэтыя нюансы мала значаць.

   U sytuacyi vajny hetyja njuansy mala značacʹ.

   In a situation of war, these nuances mean little.

Conjugation

Conjugation of зна́чыць (class 4a, imperfective, transitive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.

imperfective aspect
infinitive	зна́чыць znáčycʹ
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	зна́чаны znáčany
adverbial	зна́чачы znáčačy	зна́чыўшы znáčyŭšy
	present tense	future tense
1st singular я	зна́чу znáču	бу́ду зна́чыць búdu znáčycʹ
2nd singular ты	зна́чыш znáčyš	бу́дзеш зна́чыць búdzješ znáčycʹ
3rd singular ён / яна́ / яно́	зна́чыць znáčycʹ	бу́дзе зна́чыць búdzje znáčycʹ
1st plural мы	зна́чым znáčym	бу́дзем зна́чыць búdzjem znáčycʹ
2nd plural вы	зна́чыце znáčycje	бу́дзеце зна́чыць búdzjecje znáčycʹ
3rd plural яны́	зна́чаць znáčacʹ	бу́дуць зна́чыць búducʹ znáčycʹ
imperative	singular	plural
second-person	знач znač	зна́чце znáčcje
past tense	singular	plural мы / вы / яны́
masculine я / ты / ён	зна́чыў znáčyŭ	зна́чылі znáčyli
feminine я / ты / яна́	зна́чыла znáčyla
neuter яно́	зна́чыла znáčyla

Derived terms

• значэ́нне (značénnje)

References

• “значыць” in Belarusian–Russian dictionaries and Belarusian dictionaries at slounik.org