اهل

See also: آهل and أهل

Azerbaijani

Noun

اهل (definite accusative اهلی (əhli), plural اهالی (əhali))

1. Arabic spelling of əhl

Declension

Declension of اهل

	singular	plural
nominative	اهل	اهالی
definite accusative	اهلی	اهالینی
dative	اهله	اهالییه
locative	اهلده	اهالیده
ablative	اهلدن	اهالیدن
definite genitive	اهلین	اهالینین

Mazanderani

Alternative forms

• ائل (a'el), ابل (abel)

Noun

اهل (ahel)

1. golden oriole

Synonyms

• زرد اهل (zarde-ahel)

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic أَهْل (ʔahl).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [ʔahl]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʔäɦl]

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʔäɦl]
  • (Kabuli) IPA^(key): [ʔɑːl]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [ʔɔːl̥]

• (Iran, formal) IPA^(key): [ʔæɦl̥]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [ʔäɦl]

Readings
Classical reading?	ahl
Dari reading?	ahl
Iranian reading?	ahl
Tajik reading?	ahl

• Audio (Iran):

  (file)

Noun

Dari	اهل
Iranian Persian
Tajik	аҳл

اهل • (ahl) (plural اهالی (ahâli))

1. inhabitant; native; citizen; often used as an equivalent of English "to be from"

   اهل طهران ― ahl-e tehrân ― inhabitant of Tehran

   او اهل کجاست؟ ― u ahl-e kojâ-st? ― Where is he/she from?

2. (collectively) people, inhabitants, citizens
3. (with ezâfe) one endowed with

   اهل دانش ― ahl-e dâneš ― endowed with knowledge

Derived terms

• اهل ایمان (ahl-e imân)
• اهل بیت (ahl-e beyt)
• اهل جهان (ahl-e jahân)
• اهل حال (ahl-e hâl)
• اهل خبره (ahl-e xebre)
• اهل درد (ahl-e dard)
• اهل دل (ahl-e del)
• اهل دنیا (ahl-e donyâ)
• اهل صنعت (ahl-e san'at)
• اهل فساد (ahl-e fasâd)
• اهل قبور (ahl-e qobur)
• اهل قلم (ahl-e qalam)
• اهل مجلس (ahl-e majles)
• اهل معرفت (ahl-e ma'refat)
• اهل هنر (ahl-e honar)

 

Adjective

اهل • (ahl)

1. worthy; noble

   Synonyms: نجیب (najib), سزاوار (sazâvâr)

   • c. 1060, Nāṣir-i Khusraw, Safarnāma [Book of Travels]‎^[1]:

     در شمیران مردی نیک دیدم، از دربند بود، نامش ابوالفضل خلیفه بن علی الفیلسوف. مردی اهل بود و با ما کرامت‌ها کرد و کرم‌ها نمود و با هم بحث‌ها کردیم و دوستی افتاد میان ما. مرا گفت: چه عزم داری؟ گفتم: سفر قبله را نیت کرده‌ام. گفت: حاجت من آنست که به هنگام مراجعت گذر بر اینجا کنی تا تو را باز ببینم.

     dar šimīrān mardē nēk dīdam, az darband būd, nām-aš abū-l-fazl xalīfa ben-e alī ul-faylasūf. mardē ahl būd u bā mā karāmat-hā kard u karam-hā nimūd u bā ham bahs-hā kardēm u dōstī uftād miyān-i mā. ma-rā guft: či azam dārī? guftam: safar-i qibla rā niyyat karda-am. guft: hājat-i man ān ast ki ba hangām-i murāja'at guzar bar īnjā kuni tā tu rā bāz bēnam.

     In Shemīrān there was a good man from Derbent, whose name was Abū al-Faẓl Khalīfa, son of Alī the Philosopher. He was a noble man, and was generous towards us and showed us courtesies. We chatted with each other, and friendship grew between us. He said to me, "What are your plans?" I said, "I have set my mind on journeying to the qibla." He said, "I hope when you return, you pass by here so that I can see you again."

References

• Hayyim, Sulayman (1934) “اهل”, in New Persian–English dictionary, volume 1, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim, page 178

Sindhi

Etymology

From Arabic أَهْل (ʔahl).

Noun

اهل • (ahl)

1. people
2. inhabitant
3. citizen
4. friend

Related terms

• اهليت (âhliyat-a)
• اهل قلم (âhâl-e kalam)

Adjective

اهل • (ahl-u)

1. competent

Related terms

• اهليت (âhli)
• اهل قلم (âhâl-e kalam)