چانه

See also: جانه and خانه

Khalaj

Noun

چانه (çâna or çânə) (definite accusative چانه‌نی or چانه‌نؽ, plural چانه‌لَر or چانه‌لار)

1. Arabic spelling of çâna, çânə (“chin”)

Declension

Declension of چانه

	singular	plural
nominative	چانه	چانه‌لار
genitive	چانه‌ݧ	چانه‌لارؽݧ
dative	چانه‌قا	چانه‌لارقا
definite accusative	چانه‌ݧ	چانه‌لارؽ
locative	چانه‌چا	چانه‌لارچا
ablative	چانه‌دا	چانه‌لاردا
instrumental	چانه‌لا	چانه‌لارلا
equative	چانه‌وارا	چانه‌لاروارا

Declension of چانه

	singular	plural
nominative	چانه	چانه‌لَر
genitive	چانه‌ݧ	چانه‌لَریݧ
dative	چانه‌که	چانه‌لَرکه
definite accusative	چانه‌ݧ	چانه‌لَری
locative	چانه‌چه	چانه‌لَرچه
ablative	چانه‌ده	چانه‌لَرده
instrumental	چانه‌له	چانه‌لَرله
equative	چانه‌وارا	چانه‌لَروارا

Persian

Etymology

From Proto-Iranian *jánukah, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰánuš, from Proto-Indo-European *ǵénus (“chin, jaw, cheek”).

Cognates include Avestan 𐬰𐬁𐬥𐬎 (zānu), Sanskrit हनु (hánu), Armenian ծնոտ (cnot), Latin gena, Tocharian A śanwem, Welsh gen, Dutch kin, English chin, German Kinn.

Pronunciation

• (Iran) IPA^(key): [tʃʰɒːˈne]

Noun

چانه • (čâne)

1. chin
2. jaw

Related terms

• زنخ (zanax)

Descendants

• → Khalaj: çâna