Translingual edit

Symbol edit

kin

  1. (international standards) ISO 639-2 & ISO 639-3 language code for Kinyarwanda.

English edit

Pronunciation edit

  • enPR: kĭn, IPA(key): /kɪn/
  • (file)
  • Rhymes: -ɪn

Etymology 1 edit

From Middle English kyn, from Old English cynn (kind, sort, rank), from Proto-West Germanic *kuni, from Proto-Germanic *kunją (race, generation, descent), from Proto-Indo-European *ǵn̥h₁yom, from *ǵenh₁- (to produce).

Cognate with Scots kin (relatives, kinfolk), North Frisian kinn, kenn (gender, race, family, kinship), Dutch kunne (gender, sex), Middle Low German kunne (gender, sex, race, family, lineage), Danish køn (gender, sex), Swedish kön (gender, sex), Icelandic kyn (gender), Finnish kunnia (honour, glory), Ingrian kunnia (reputation), and through Indo-European, with Latin genus (kind, sort, ancestry, birth), Ancient Greek γένος (génos, kind, race), Sanskrit जनस् (jánas, kind, race), Albanian dhen ((herd of) small cattle).

Noun edit

kin (countable and uncountable, plural kins or kin)

  1. Race; family; breed; kind.
  2. (collectively) Persons of the same race or family; kindred.
  3. One or more relatives, such as siblings or cousins, taken collectively.
    • 2016, Saraswati Raju, Santosh Jatrana, Women Workers in Urban India, page 280:
      Among those who derive information related to work from personal contacts, nonkins, rather than kins, constitute the most important sources even for women.
  4. Relationship; same-bloodedness or affinity; near connection or alliance, as of those having common descent.
Derived terms edit
Translations edit
See also edit
Further reading edit

Adjective edit

kin (not comparable)

  1. Related by blood or marriage, akin. Generally used in "kin to".
    It turns out my back-fence neighbor is kin to one of my co-workers.
Translations edit

Etymology 2 edit

Borrowed from Mandarin (qín), from a non-palatal dialect akin to Peking; or less likely, from Japanese (kin).

Noun edit

kin (plural kins)

  1. Alternative form of qin (Chinese string instrument)
    • 1899, Hugo Riemann, Catechism of Musical History: History of musical instruments and history of tone-systems and notation:
      Originally they had only two cither-like instruments, which had flat sound-boxes without fingerboards, over which were strung rather a large number (25) of strings of twisted silk — the kin and tsche.
    • 1840, Elijah Coleman Bridgman, Samuel Wells Williams, The Chinese Repository, page 40:
      If a musician were going to give a lecture upon the mathematical part of his art, he would find a very elegant substitute for the monochord in the Chinese kin.

Etymology 3 edit

Clipping of fictionkin.

Verb edit

kin (third-person singular simple present kins, present participle kinning, simple past and past participle kinned)

  1. (transitive, fandom slang) To identify with; as in spiritually connect to a fictional or non-fictional being.

Noun edit

kin (plural kins or kin)

  1. (fandom slang) A fictional or non-fictional being whom one spiritually connects to. (Can we add an example for this sense?)
  2. (fandom slang, in the form (character name) kin) Someone who identifies with a certain fictional character.
    Alternative form: kinnie

Etymology 4 edit

Noun edit

kin (plural kins)

  1. Alternative form of k'in

Etymology 5 edit

Verb edit

kin

  1. Pronunciation spelling of can.
    • 1959 January 5, Walt Kelly, Pogo, comic strip, →ISBN, page 4:
      [Owl:] Oh I ain't stealin' this dime... I just took it for safe-keepin'.
      [Turtle:] Ain't much you kin do with it—'cept make a phone call.

Etymology 6 edit

Noun edit

kin (uncountable)

  1. (colloquial) Short for kinesiology.

Anagrams edit

Afrikaans edit

Etymology edit

From Dutch kin, from Middle Dutch kinne, from Old Dutch kinni, from Proto-Germanic *kinnuz, from Proto-Indo-European *ǵénus.

Pronunciation edit

Noun edit

kin (plural kinne)

  1. Alternative form of ken

Azerbaijani edit

Etymology edit

From Persian کین.

Pronunciation edit

Noun edit

kin (definite accusative kini, plural kinlər)

  1. hidden anger, spite, malice, grudge
    Synonym: ədavət

Declension edit

    Declension of kin
singular plural
nominative kin
kinlər
definite accusative kini
kinləri
dative kinə
kinlərə
locative kində
kinlərdə
ablative kindən
kinlərdən
definite genitive kinin
kinlərin
    Possessive forms of kin
nominative
singular plural
mənim (my) kinim kinlərim
sənin (your) kinin kinlərin
onun (his/her/its) kini kinləri
bizim (our) kinimiz kinlərimiz
sizin (your) kininiz kinləriniz
onların (their) kini or kinləri kinləri
accusative
singular plural
mənim (my) kinimi kinlərimi
sənin (your) kinini kinlərini
onun (his/her/its) kinini kinlərini
bizim (our) kinimizi kinlərimizi
sizin (your) kininizi kinlərinizi
onların (their) kinini or kinlərini kinlərini
dative
singular plural
mənim (my) kinimə kinlərimə
sənin (your) kininə kinlərinə
onun (his/her/its) kininə kinlərinə
bizim (our) kinimizə kinlərimizə
sizin (your) kininizə kinlərinizə
onların (their) kininə or kinlərinə kinlərinə
locative
singular plural
mənim (my) kinimdə kinlərimdə
sənin (your) kinində kinlərində
onun (his/her/its) kinində kinlərində
bizim (our) kinimizdə kinlərimizdə
sizin (your) kininizdə kinlərinizdə
onların (their) kinində or kinlərində kinlərində
ablative
singular plural
mənim (my) kinimdən kinlərimdən
sənin (your) kinindən kinlərindən
onun (his/her/its) kinindən kinlərindən
bizim (our) kinimizdən kinlərimizdən
sizin (your) kininizdən kinlərinizdən
onların (their) kinindən or kinlərindən kinlərindən
genitive
singular plural
mənim (my) kinimin kinlərimin
sənin (your) kininin kinlərinin
onun (his/her/its) kininin kinlərinin
bizim (our) kinimizin kinlərimizin
sizin (your) kininizin kinlərinizin
onların (their) kininin or kinlərinin kinlərinin

Derived terms edit

Further reading edit

  • kin” in Obastan.com.

Czech edit

Pronunciation edit

Noun edit

kin

  1. genitive plural of kino

Anagrams edit

Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch kinne, from Old Dutch kinni, from Proto-West Germanic *kinnu, from Proto-Germanic *kinnuz, from Proto-Indo-European *ǵénus.

Pronunciation edit

Noun edit

kin f (plural kinnen, diminutive kinnetje n)

  1. chin

Derived terms edit

Descendants edit

  • Afrikaans: kin
  • Negerhollands: kin
  • Papiamentu: kenchi, kinnetje, kintsje (from the diminutive)

Guinea-Bissau Creole edit

Pronoun edit

kin

  1. who

Hokkien edit

For pronunciation and definitions of kin – see (“catty, a unit of weight”).
(This term is the pe̍h-ōe-jī form of ).

Hungarian edit

Pronominal adverbs from case suffixes (cf. postpositions)
ed suffix who? what? this that he/she
(it)*
case v. pr. c.
nom. ki mi ez az ő* / -∅
az / -∅
acc. -t / -ot /
-at / -et / -öt
kit mit ezt azt őt* / -∅
azt / -∅
c1
c2
dat. -nak / -nek kinek minek ennek annak neki neki- c
ins. -val / -vel kivel mivel ezzel/
evvel
azzal/
avval
vele c
c-f. -ért kiért miért ezért azért érte c
tra. -vá / -vé kivé mivé ezzé azzá c
ter. -ig meddig eddig addig c
e-f. -ként (kiként) (miként) ekként akként c
e-m. -ul / -ül c
ine. -ban / -ben kiben miben ebben abban benne c
sup. -n/-on/-en/-ön kin min ezen azon rajta (rajta-) c
ade. -nál / -nél kinél minél ennél annál nála c
ill. -ba / -be kibe mibe ebbe abba bele bele- c
sub. -ra / -re kire mire erre arra rá- c
all. -hoz/-hez/-höz kihez mihez ehhez ahhoz hozzá hozzá- c
el. -ból / -ből kiből miből ebből abból belőle c
del. -ról / -ről kiről miről erről arról róla c
abl. -tól / -től kitől mitől ettől attól tőle c
*: Ő and őt refer to human beings; the forms below them might be
construed likewise. – Forms in parentheses are uncommon. All »

Etymology edit

ki +‎ -n

Pronunciation edit

Pronoun edit

kin

  1. superessive singular of ki

Ido edit

Ido numbers (edit)
50
 ←  4 5 6  → 
    Cardinal: kin
    Ordinal: kinesma
    Adverbial: kinfoye
    Multiplier: kinopla
    Fractional: kinima

Etymology edit

From French cinq, Spanish cinco, Italian cinque, ultimately from Proto-Indo-European *pénkʷe.

Numeral edit

kin

  1. five (5)

Japanese edit

Romanization edit

kin

  1. Rōmaji transcription of きん

Middle English edit

Noun edit

kin

  1. Alternative form of kyn

Navajo edit

Etymology edit

Compare Dogrib kǫ̀.

Pronunciation edit

Noun edit

kin

  1. market, store
    Kingóó déyá.I am going to the store.
  2. house, cabin, building
  3. town

Inflection edit

Synonyms edit

Derived terms edit

See also edit

Ngarrindjeri edit

Pronoun edit

kin

  1. him

Northern Kurdish edit

Adjective edit

kin (comparative kintir, superlative herî kin)

  1. short

Synonyms edit

Nupe edit

Pronunciation edit

Turkish edit

Etymology edit

Inherited from Ottoman Turkish كین (kin, a grudge, concealed desire of revenge, malice),.[1][2] from Persian كین (kin) or کینه (kine, hatred, rancour, malevolence)[3]

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈcin/, (definite accusative) /ciːˈni/
  • Hyphenation: kin

Noun edit

kin (definite accusative kini, plural kinler)

  1. grudge, desire to take revenge
    Synonym: garaz

Declension edit

Inflection
Nominative kin
Definite accusative kini
Singular Plural
Nominative kin kinler
Definite accusative kini kinleri
Dative kine kinlere
Locative kinde kinlerde
Ablative kinden kinlerden
Genitive kinin kinlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kinim kinlerim
2nd singular kinin kinlerin
3rd singular kini kinleri
1st plural kinimiz kinlerimiz
2nd plural kininiz kinleriniz
3rd plural kinleri kinleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kinimi kinlerimi
2nd singular kinini kinlerini
3rd singular kinini kinlerini
1st plural kinimizi kinlerimizi
2nd plural kininizi kinlerinizi
3rd plural kinlerini kinlerini
Dative
Singular Plural
1st singular kinime kinlerime
2nd singular kinine kinlerine
3rd singular kinine kinlerine
1st plural kinimize kinlerimize
2nd plural kininize kinlerinize
3rd plural kinlerine kinlerine
Locative
Singular Plural
1st singular kinimde kinlerimde
2nd singular kininde kinlerinde
3rd singular kininde kinlerinde
1st plural kinimizde kinlerimizde
2nd plural kininizde kinlerinizde
3rd plural kinlerinde kinlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular kinimden kinlerimden
2nd singular kininden kinlerinden
3rd singular kininden kinlerinden
1st plural kinimizden kinlerimizden
2nd plural kininizden kinlerinizden
3rd plural kinlerinden kinlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular kinimin kinlerimin
2nd singular kininin kinlerinin
3rd singular kininin kinlerinin
1st plural kinimizin kinlerimizin
2nd plural kininizin kinlerinizin
3rd plural kinlerinin kinlerinin

Derived terms edit

References edit

  1. ^ Redhouse, James W. (1890), “كین”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1615
  2. ^ Kélékian, Diran (1911), “كین”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 1069
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–), “kin”, in Nişanyan Sözlük

Further reading edit

West Frisian edit

Etymology edit

Borrowed from Middle Low German kinne, kin, from Old Saxon kinni. The inherited Old Frisian form was zin.

Pronunciation edit

Noun edit

kin n (plural kinnen, diminutive kintsje)

  1. chin

Derived terms edit

Further reading edit

  • kin”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011

Yagara edit

Noun edit

kin

  1. Alternative form of ginn.

References edit

Yola edit

Noun edit

kin

  1. Alternative form of ken
    • 1867, “VERSES IN ANSWER TO THE WEDDEEN O BALLYMORE”, in SONGS, ETC. IN THE DIALECT OF FORTH AND BARGY, number 3, page 100:
      Heal, griue, an kin, apaa thee, graacuse Forth,
      Health, wealth, and regard upon thee, gracious Forth,

References edit

  • Jacob Poole (1867), William Barnes, editor, A Glossary, With some Pieces of Verse, of the old Dialect of the English Colony in the Baronies of Forth and Bargy, County of Wexford, Ireland, London: J. Russell Smith, page 49