accentueren
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from Middle French accentuer.
Pronunciation edit
Verb edit
accentueren
- (transitive) to accentuate
Inflection edit
Inflection of accentueren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | accentueren | |||
past singular | accentueerde | |||
past participle | geaccentueerd | |||
infinitive | accentueren | |||
gerund | accentueren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | accentueer | accentueerde | ||
2nd person sing. (jij) | accentueert | accentueerde | ||
2nd person sing. (u) | accentueert | accentueerde | ||
2nd person sing. (gij) | accentueert | accentueerde | ||
3rd person singular | accentueert | accentueerde | ||
plural | accentueren | accentueerden | ||
subjunctive sing.1 | accentuere | accentueerde | ||
subjunctive plur.1 | accentueren | accentueerden | ||
imperative sing. | accentueer | |||
imperative plur.1 | accentueert | |||
participles | accentuerend | geaccentueerd | ||
1) Archaic. |