See also: adītus

English edit

Etymology edit

Borrowed from Latin aditus.

Pronunciation edit

singular
plural

Noun edit

aditus (plural aditus)

  1. the entrance to a cavity or channel

Translations edit

See also edit

Anagrams edit

Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From adeō (approach, attend, undertake) +‎ -tus (action noun forming suffix).

Noun edit

aditus m (genitive aditūs); fourth declension

  1. approach, access
  2. attack
  3. entrance
  4. chance, opportunity, means
Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative aditus aditūs
Genitive aditūs adituum
Dative adituī aditibus
Accusative aditum aditūs
Ablative aditū aditibus
Vocative aditus aditūs
Descendants edit
  • Galician: eido
  • Portuguese: aido, eido
  • English: aditus
  • Italian: adito
  • Portuguese: ádito

Etymology 2 edit

Perfect passive participle of adeō.

Participle edit

aditus (feminine adita, neuter aditum); first/second-declension participle

  1. approached
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative aditus adita aditum aditī aditae adita
Genitive aditī aditae aditī aditōrum aditārum aditōrum
Dative aditō aditō aditīs
Accusative aditum aditam aditum aditōs aditās adita
Ablative aditō aditā aditō aditīs
Vocative adite adita aditum aditī aditae adita

References edit

  • aditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • aditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • aditus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • aditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.